مولفه های توسعه فردی و رشد معنوی انسان در کلام الملوک باباجان قزوینی بر اساس نظریات وین دایر

کمال الدین حاجی بابا بن میرزاجان قزوینی، یکی از برجسته­ترین شاگردان شیخ بهایی است. او کلام­الملوک را به سال ۱۰۴۳ق تالیف کرده است؛ که نسخه یگانه آن به شماره ۱۰۲۹۴ در کتابخانه مجلس نگهداری می­شود. موضوع کلام الملوک باباجان قزوینی، درمقامات عرفانی، احوالات و سخنان عرفا و اولیاء الهی است. استفاده از دستاوردهای دانش روان­شناسی در ادبیات، ابزاری سودمند در تحلیل علمی­ متون ادبی است. به این منظور در مقاله حاضر، با تکیه بر روش توصیفی تحلیلی و رویکرد تطبیقی، دیدگاه باباجان قزوینی با نظرات وین دایر(۱۹۴۰- ۲۰۱۵م) نظریه پرداز آمریکایی که مروج نظریه توسعه فردی و رشد معنوی است، مقایسه شده است. از دیدگاه باباجان قزوینی و وین دایر، انسان اهمیت زیادی دارد. تحلیل آراء این دو شخصیت نشان می­دهد که او همسو با آزمودنی های وین دایر، در ارتباطات خود با مردم، نگرشی کل­گرا و همراه با مهربانی و مودت داشته است. همچنین در ساختار منش مردمگرای باباجان و آزمودنی­های وین دایر، موضوعاتی چون توجه به مفاهیم اخلاقی انسانی، دوری از ذمایم و رذایل اخلاقی مشترک است. با استناد به یافته های این پژوهش میان­رشته­ای، اندیشه و شخصیت خودشکوفا و مردمگرای باباجان به اثبات می رسد.

کلیدواژه ها:

باباجان قزوینی ، توسعه فردی ، اخلاق مداری ، وین دایر ، رشد معنوی