بررسی اثربخشی الگوی تعلیم و تربیت رویش بر خودکارآمدی، مسئولیت پذیری اجتماعی ، کار تیمی و علاقه به مدرسه دانش آموزان دوره دوم ابتدائی

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی الگوی تعلیم و تربیت رویش بر خودکارآمدی، مسئولیت پذیری اجتماعی، کار تیمی و علاقه به مدرسه دانش آموزان در سال تحصیلی۱۴۰۳-۱۴۰۲ است. پژوهش از نوع ترکیبی بوده و جامعه آماری تمام مدارس مجری الگوی تعلیم و تربیت رویش بوده اند. برای انجام پژوهش۱۵۰ نفر از دانش آموزان پایه پنجم و ششم به صورت تصادفی انتخاب شده و در ابتدا و انتهای سال تحصیلی ارزیابی شدند. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه های علاقه به مدرسه (گلمحمدنژاد و بهرامی،۱۴۰۰)، خودکارآمدی عمومی شرر و مادوکس (GSE-۱۷)، کیفیت کار تیمی هوگل و گموئندن(۲۰۰۱)و پرسشنامه محقق ساخته مسئولیتپذیری اجتماعی بود که تمام آزمودنی ها در مرحله پیش آزمون تکمیل شده و پس از اجرای الگو در سال تحصیلی پس آزمون گرفته شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون T استفاده شد. نتایج نشان داد که اجرای الگوی تعلیم و تربیت رویش در مدارس ابتدایی تاثیر مثبت و معناداری (۰۰۱/۰≤p)بر متغیرهای خودکارآمدی، مسئولیت پذیری اجتماعی، کار تیمی و علاقه به مدرسه دانش آموزان دارد.

کلیدواژه ها:

الگوی تعلیم و تربیت رویش ، خودکارآمدی ، علاقه به مدرسه ، مسئولیت پذیری اجتماعی و کار گروهی