بررسی نقش رویکرد پرورش حس همدلی در مدارس

تحقیق حاضر به بررسی رویکردهای مختلف پرورش حس همدلی در دانش آموزان و اهمیت آن در بهبود روابط اجتماعی و تحصیلی پرداخته است. همدلی به عنوان یک مهارت اجتماعی و عاطفی، نقش کلیدی در تعاملات انسانی ایفا می کند و توانایی درک و به اشتراک گذاشتن احساسات دیگران را در افراد تقویت می نماید. پژوهش ها نشان می دهند که تقویت همدلی در سنین پایین می تواند به کاهش مشکلات رفتاری، پرخاشگری، و اضطراب در دانش آموزان منجر شود و در مقابل، منجر به بهبود همکاری گروهی، رشد اجتماعی و ارتقای عملکرد تحصیلی آنان گردد. این مطالعه با بررسی مبانی نظری و پیشینه تحقیق، نشان می دهد که برنامه های آموزشی که بر توسعه مهارت های اجتماعی و عاطفی تمرکز دارند، از جمله بازی های گروهی، آموزش های عاطفی، و فعالیت های گروهی، می توانند به طور موثر در پرورش حس همدلی در مدارس تاثیرگذار باشند. علاوه بر این، معلمان به عنوان الگوهای رفتاری، نقش اساسی در انتقال این مهارت ها به دانش آموزان ایفا می کنند. چالش ها و موانع مختلفی نظیر فشارهای تحصیلی، مشکلات اجتماعی و محدودیت های منابع آموزشی می توانند بر فرآیند پرورش همدلی تاثیر بگذارند. بر اساس یافته ها، ایجاد فضای امن و حمایتی در مدارس و همچنین طراحی برنامه های آموزشی هدفمند برای معلمان و دانش آموزان ضروری است.

کلیدواژه ها:

همدلی ، پرورش مهارت های اجتماعی ، آموزش همدلی ، رفتار اجتماعی ، روابط تحصیلی