ارزیابی اثربخشی آموزش تلفیقی-فراگیر دانش آموزان با نیازهای ویژه

این پژوهش با هدف ارزیابی اثربخشی آموزش تلفیقی-فراگیر دانش آموزان با نیازهای ویژه انجام شده است. پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر روش، پیمایشی است. جامعه آماری شامل کلیه معلمان شهر بجنورد که در طرح ترکیبی فراگیر شرکت داشته اند و درکلاس خود یک یا دو نفر از دانش آموزان استثنایی را پذیرفته اند، می باشد که تعداد آنها ۱۴۴ نفر می باشد و از این تعداد ۷۶ نفر از آن ها زن و ۶۸ نفر مرد هستند. روش نمونه گیری در این پژوهش با توجه به شیوع بیماری کرونا روش در دسترس می باشد. حجم نمونه بر اساس جدول مورگان ۱۰۶ نفر از معلمان شهر بجنورد که در طرح ترکیبی فراگیر شرکت داشته اند و در کلاس خود یک یا دو نفر از دانش آموزان استثنایی را پذیرفته اند، می باشد. ابزار گردآوری داده ها در این پژوهش پرسشنامه حبیبی و داوودی (۱۳۹۸) بوده است. روش تجزیه و تحلیل آماری آزمون T بوده است. یافته ها نشان داد از دیدگاه معلمان آموزش تلفیقی-فراگیر بر ایجاد فرصت های برابر آموزشی برای دانش آموزان با نیازهای ویژه اثربخش بوده است همچنین آموزش تلفیقی-فراگیر بر ایجاد آمادگی برابر ورود به جامعه برای دانش آموزان با نیازهای ویژه اثربخش بوده است همچنین آموزش تلفیقی-فراگیر بر بهبود شاخص های کمی و کیفی آموزش برای دانش آموزان با نیازهای ویژه اثربخش بوده است همچنین آموزش تلفیقی-فراگیر بر تعامل صحیح با معلم و همسالان برای دانش آموزان با نیازهای ویژه اثربخش بوده است.

کلیدواژه ها:

آموزش تلفیقی- فراگیر ، دانش آموزان با نیازهای ویژه.