نقش و جایگاه آموزش هوش هیجانی بر بهبود سازگاری فردی _اجتماعی دانش آموزان

آموزش هوش هیجانی، به عنوان یکی از مولفه های کلیدی در رشد فردی و اجتماعی دانش آموزان، در دهه های اخیر مورد توجه ویژه قرار گرفته است. هوش هیجانی به معنای توانایی درک، مدیریت و تنظیم هیجانات خود و دیگران، نقش مهمی در تقویت مهارت های اجتماعی، سازگاری با محیط و کنترل هیجانات دارد. در این مقاله مروری، تاثیر آموزش هوش هیجانی بر بهبود سازگاری فردی و اجتماعی دانش آموزان بررسی شده است‎.‎سازگاری فردی شامل توانایی مدیریت استرس، افزایش تاب آوری و ارتقای خودآگاهی می شود. این مهارت ها از طریق آموزش هوش هیجانی تقویت شده و موجب بهبود عملکرد تحصیلی و کاهش رفتارهای ناهنجار در دانش آموزان می شود. از سوی دیگر، سازگاری اجتماعی شامل مهارت های همدلی، برقراری روابط موثر و مدیریت تعارضات است که از طریق یادگیری هوش هیجانی بهبود می یابد‎.‎مطالعات نشان داده اند که برنامه های آموزشی مبتنی بر هوش هیجانی می توانند منجر به کاهش پرخاشگری، تقویت مهارت های گروهی و افزایش تعاملات سازنده در میان دانش آموزان شوند. از جمله روش های موثر در آموزش هوش هیجانی می توان به برگزاری کارگاه های آموزشی، استفاده از بازی های گروهی و ادغام مفاهیم هوش هیجانی در محتوای درسی اشاره کرد. با این حال، چالش هایی مانند کمبود منابع آموزشی، نبود آگاهی کافی در میان معلمان و والدین و نبود برنامه های منسجم، از موانع اجرای موفق این برنامه ها به شمار می رود‎.‎نتایج این مطالعه مروری نشان می دهد که توجه به آموزش هوش هیجانی در مدارس، می تواند نقشی اساسی در تقویت سازگاری فردی و اجتماعی دانش آموزان ایفا کند. طراحی و اجرای برنامه های آموزشی متناسب با نیازهای دانش آموزان و توانمندسازی معلمان، از جمله راهکارهای پیشنهادی برای بهبود وضعیت کنونی است.

کلیدواژه ها:

هوش هیجانی ، سازگاری فردی ، سازگاری اجتماعی ، آموزش مهارت های اجتماعی ، مدارس ، برنامه های آموزشی