بررسی عملکرد بتن تولیده شده با استفاده از سنگدانه های بتنی بازیافتی

مصالح حاصل از تخریب ساختمان های فرسوده، سهم زیادی از ضایعات تولید شده در جهان را به خود اختصاص می دهند. با این حال، هنوز در بیشتر کشورها برنامه مشخصی برای استفاده از این مصالح وجود ندارد. لذا بخش اعظم این ضایعات به دپوهای پسماند شهری منتقل می شود. این حجم از نخاله های ساختمانی تولیدی پیامدهای زیست محیطی نامطلوبی را به دنبال خواهد داشت لذا بازیافت آنها و تبدیل آنها به سنگدانه و استفاده از آنها در تولید بتن یک راهکار مناسب و سودمند خواهند بود. سنگدانه های بازیافتی بتنی بسیار غیریکنواخت، متخلخل و آمیخته با مقادیر زیادی ناخالصی هستند. لذا کاربرد سنگدانه های بازیافتی بتنی در صنعت ساخت و ساز با چالش های متعددی همراه است که نیاز به تحقیق و بررسی عملکرد آنها در بتن تازه و سخت شده دارد. تاثیر مشخصات بتن اولیه بر روی مشخصه های مکانیکی سنگدانه های بازیافتی بتنی تاثیر بسزایی دارد ولی در حالت کلی سنگدانه های بازیافتی به دلیل ملات چسبیده ای که دارند، چگالی کمتر و ظرفیت جذب آب بالاتری نسبت به سنگدانه های طبیعی دارند. نتایج نشان می دهد با افزایش نسبت سنگدانه های بازیافتی در مخلوط بتن به منظور حفظ اسلامپ یکسان ، نسبت آب به سیمان موثر افزایش می یابد و به همین خاطر کیفیت آنها پایین تر آمده و به دنبال آن مقاومت کاهش می یابد. مطالعات گذشته در زمینه استفاده از سنگدانه های بازیافتی دال بر این است که با افزایش میزان جایگزینی سنگدانه های بازیافتی، مقدار مقاومت فشاری کاهش می یابد. درصد این کاهش به نوع، اندازه و کیفیت سنگدانه ها وابسته می باشد. در این راستا در برخی مطالعات نشان داده شده که رفته رفته با افزایش میزان درصد جایگزینی، از مقاومت فشاری نیز کاسته خواهد شد، همچنین به طور میانگین برای بتن های بازیافتی با ۱۰۰% جایگزینی سنگدانه های درشت بازیافتی بین % ۳۰ تا % ۲۰ افت مقاومت نسبت به بتن معمولی ثبت شده است. همچنین خواص وابسته به دوام مانند مقاومت در برابر نفوذ یون کلرید و مقاومت در برابر کربناسیون در بتن های با سنگدانه های بازیافتی نسبت به بتن معمولی با افت خواص همراه بوده است..

کلیدواژه ها:

سنگدانه بازیافتی ، بتن ، مقاومت فشاری