بررسی ابعاد روان شناسی محیطی در کیفیت مسکن با ارزیابی عملکردمبنا

امروزه ارزیابی کیفیت سکونت مجتمع های مسکونی با درنظرگیری دانش روان شناسی محیطی از زمره موضوعاتی است که در ارتقا کیفیت زندگی تاثیر فراوان داشته است که در این میان مولفه های ادراکی محیط توسط مخاطب عام و مولفه های اثباتی توسط متخصصین بصورت تحقیقی و تجربی ارزیابی می شود و می توانند ارتقا زیستی مجتمع های مسکونی را فراهم کنند. روش تحقیق این پژوهش توصیفی- تحلیلی و بنا به ماهیت بنیادین بوده و از روش فراتحلیل نیز در جمعبندی مطالعات و تنسیق سوابق مطالعاتی در این رابطه بهره برده است. یافته های تحقیق نیز به اولویت سنجی فاکتورها و معیارهای کیفیت روان-شناختی مجتمع های مسکونی با ارزیابی عملکردمبنا اشاره دارد که بیشترین میزان اولویت های کاربران از مولفه ها عبارتند از: قلمرو همسایگی، فضای شخصی، محرمیت، تعامل پذیری، فضاهای مشاع، سیالیت فضایی، انعطاف پذیری فضایی، سرزندگی فضایی، درونگرایی، هویت مندی، کاهش استرس، ازدحام و تراکم و پویایی فضایی.

کلیدواژه ها:

مجتمع های مسکونی ، روان شناسی محیطی ، ارزیابی عملکردمبنا.