بازخوانی پارامترهای معماری بیوفیلیک در طراحی مراکز درمانی با هدف کاهش میزان استرس افراد

طراحی بیوفیلیک مبتنی بر مفهوم سلامت و رفاه است و زیربنای آن ایجاد تاثیر مثبت در افزایش ارتباط بیماروطبیعت درفضاهای درمانی می باشد. ازآنجایی که طراحی بیوفیلیک پاسخهای محیطی را بهتر نشان میدهند، می توانند به عنوان رویکردی جامع به نتایج پایدارتری منجر شود.تاثیر فضاهای درمانی بیوفیلیک بر میزان استرس افراد، مسئله ی مهمی بوده است. این تحقیق با هدف ارزیابی تاثیر مثبت رویکرد بیوفیلیک بر کاهش میزان استرس دارد ازدیدگاه معماران، بیماران و همراهانشان و کادر مراقبت و درمان، بکارگیری راهبردهای طراحی و معماری بیوفیلیک که با ایجاد محیط مناسب و مطبوع بطور مستقیم و غیرمستقیم بر وضعیت جسمی و روانی بیمار تاثیر می گذارد لذا منجر به بهبود شاخص های سلامت جسم و روان بیماران بستری در بیمارستان ها شده و سرعت و روند بهبودی را تغییرمی دهد. روند این طراحی باید بگونه ای باشد که بتواند با گذشت زمان و با تغییر یا رشد نیازهای آتی بیماران، قابل انطباق و سازگاری باشد. اکثر فضاهای درمانی به تکنولوژی و پیشرفت متدهای پزشکی متکی است، طبیعت و نقش آن به عنوان عاملی موثر بر درمان و سلامتی انسان، کمتر مورد توجه قرار گرفته و در نتیجه محوطه بیمارستانهاوفضاهای درمانی به فضاهایی خشک و بی روح تبدیل شده است. نیاز انسان به برقراری رابطه با طبیعت فطری غیرقابل انکار است. از لحاظ روانشناسی محیطی، طبیعت سبب آرامش و آسایش جسمی، روحی و روانی انسان می شود.که در این میان رویکرد طراحی بیوفیلیک به دلیل برقراری رابطه ای تنگاتنگ میان انسان و طبیعت می توانددرچنین محیط هایی موثر باشد. تاثیر اصول طراحانه معماری بیوفیلیک بر کیفیت سلامت بیماران در مراکز درمانی، هدفی است که پژوهش حاضر در پی انجام آن است.

کلیدواژه ها:

معماری بیوفیلیک ، کاهش استرس ، مراکز درمانی