طراحی بهینه ی سیستم های قدرت و سوخت تجدیدپذیر توزیعی هم افزا

مفاهیم پالایشگاه زیستی و ریزشبکه به عنوان راهی جهت افزایش پایداری زیرساخت های انرژی ظهور پیدا کرده اند. اگرچه، معمولا به صورت سیستم هایی جدا در نظر گرفته می شوند، وجود هم افزایی بین پالایشگاه های زیستی و ریزشبکه، نشان می-دهد که یک سیستم ترکیبی می تواند کارآمدتر از سیستم های تکی باشد. این مقاله، این فرضیه را با مقایسه ی طرح های بهینه و هزینه های جزئی بررسی کرده و سیستم های ریزشبکه و پالایشگاه های زیستی را ترکیب می کند. یک مساله ی بهینه سازی طراحی نوین با فرض عملکرد هم افزایی ریزشبکه و پالایشگاه های زیستی ارائه شده است. یک روش راه حلی برای این مساله توسعه یافته که ماهیت منفصل بهینه سازی چنین سامانه های سیستمی را بررسی می کند. با این حال، با پیاده سازی یک بازیافت هیدروژنی، صرفه جویی قابل توجهی در سیستم های ترکیبی دیده شده و مزیت مستقیم هم افزایی سیستمی برجسته می گردد. تاثیرات مستقل بودن انرژی روی سیستم نیز آنالیز شده و مورد بررسی قرار گرفته است. آنالیز کلی نشان می دهد که هم افزایی بین ریزشبکه و پالایشگاه زیستی می تواند برای ایجاد یک سیستم انرژی که نسبت به مجموع اجزای سازنده، کم-هزینه تر و کارآمدتر است، به کار گرفته شود.

کلیدواژه ها:

انرژی تجدید پذیر ، بهینه سازی ، ریزشبکه ، پالایشگاه های زیستی ، سیستم های انرژی پراکنده ، سامانه ی سیستم ها.