تاثیر روش های تدریس فعال و پویا برجذب مشارکت و انگیزش دانش آموزان

هدف این مقاله بررسی تاثیر روش های تدریس فعال و پویا بر جذب مشارکت و انگیزش دانش آموزان در فرآیند یادگیری است. در دنیای امروز، با توجه به تغییرات سریع در نیازهای آموزشی و تکنولوژیکی، روش های سنتی تدریس به تنهایی قادر به برآورده کردن انتظارات یادگیری دانش آموزان نیستند. این مطالعه با استفاده از روش های کیفی و کمی، به تحلیل تجربیات و نظرات معلمان و دانش آموزان در کلاس های درس پرداخته و به بررسی تکنیک های تدریس فعال مانند یادگیری مبتنی بر پروژه، بحث های گروهی و یادگیری همکارانه می پردازد. یافته های این تحقیق نشان می دهد که استفاده از روش های تدریس فعال، نه تنها موجب افزایش مشارکت دانش آموزان در کلاس می شود، بلکه به بهبود انگیزه های درونی آنها نیز کمک می کند. این روش ها با ایجاد فضایی تعاملی و مشارکتی، به دانش آموزان این امکان را می دهند که به عنوان بازیگران فعال در فرآیند یادگیری خود شرکت کنند و احساس مالکیت بیشتری بر روی یادگیری خود داشته باشند. نتایج این مطالعه می تواند به معلمان و برنامه ریزان آموزشی کمک کند تا با به کارگیری روش های تدریس فعال، به بهبود کیفیت آموزشی و افزایش انگیزش و مشارکت دانش آموزان در کلاس های درس دست یابند. در نهایت، این مقاله به اهمیت توجه به نیازهای یادگیری دانش آموزان و نقش کلیدی معلمان در ایجاد محیط های یادگیری پویا و جذاب اشاره می کند.

کلیدواژه ها:

تدریس ، فعال ، پویا ، جذب ، مشارکت ، دانش آموزان