بررسی تاثیر همکاری آموزگار و فناوری در تحقق محیط های یادگیری فراگیر برای دانش آموزان مقطع ابتدایی

همکاری میان آموزگاران و فناوری به عنوان یکی از عوامل محوری در تحول نظام های آموزشی و ایجاد محیط های یادگیری فراگیر برای دانش آموزان مقطع ابتدایی شناخته می شود. این مقاله با هدف بررسی نقش تلفیق فناوری و شیوه های تدریس در افزایش کیفیت یادگیری و برآوردن نیازهای متنوع دانش آموزان انجام شده است. به کارگیری فناوری در کنار دانش و مهارت آموزگاران، امکان طراحی روش های آموزشی انعطاف پذیر و موثر را فراهم می آورد که می تواند به افزایش مشارکت دانش آموزان، ایجاد انگیزه و رفع موانع آموزشی کمک کند. در این مقاله، با استفاده از روش های ترکیبی شامل مصاحبه های کیفی با آموزگاران و تحلیل داده های کمی از کلاس های ابتدایی، تاثیر این همکاری بررسی شده است. نتایج نشان می دهد که استفاده هدفمند و استراتژیک از فناوری، همراه با آموزش مداوم برای آموزگاران، باعث تقویت دسترسی به منابع آموزشی، حمایت از یادگیری تفکیکی و کاهش شکاف های آموزشی در میان دانش آموزان با پیشینه های متنوع می شود. همچنین یافته ها نشان می دهد که محیط های یادگیری فراگیر حاصل از این تعامل، نه تنها بر نتایج تحصیلی دانش آموزان تاثیر مثبت می گذارد، بلکه حس تعلق و مشارکت آن ها را نیز تقویت می کند. این مقاله با ارائه توصیه هایی به سیاست گذاران، موسسات آموزشی و طراحان فناوری، بر ضرورت توسعه زیرساخت های فناوری، ارتقای مهارت های فناورانه آموزگاران و ایجاد سیاست های حمایتی برای تحقق یادگیری فراگیر تاکید می کند.

کلیدواژه ها:

آموزش فراگیر ، آموزگار و فناوری ، فناوری آموزشی ، آموزش ابتدایی ، عدالت آموزشی ، یادگیری تفکیک