کامپوزیت ها و نانوکامپوزیتهای پایه پلیمری حاوی سلولز-یک مرور اجمالی

خصوصیات ذاتی کامپوزیت های زیستی مانند زیست تخریب پذیری، سازگاری با محیط زیست، هزینه تولید پایین، استحکام بالا و دوام، آن ها را به جایگزینی مناسب برای مواد سنتی مانند شیشه و نایلون تبدیل کرده است. پلیمرهای زیستی به دلیل ویژگی های ذاتی خود از جمله چگالی کم، هدایت حرارتی پایین، مقاومت در برابر خوردگی و سهولت در تولید اشکال پیچیده، کاربردهای گسترده ای پیدا کرده اند. این مقاله به بررسی اجمالی کامپوزیت های زیستی پلیمری می پردازد. این تحقیق عمدتا بر انواع تقویت کننده ها مانند الیاف طبیعی، پوسته دانه ها، الیاف حیوانی، سلولزها متمرکز است، که خواص مکانیکی کامپوزیت ها را مانند استحکام، مدول یانگ و رفتار خزشی بهبود می بخشند. گزارشات حاکی از روند افزایشی استفاده از مواد سلولزی به عنوان اجزای تقویت کننده در بیوکامپوزیت ها دارد که به دلیل قیمت ارزان، قابلیت بازیافت و تجدیدپذیری و داشتن نسبت استحکام به وزن بالای تقویت کننده ها، پتانسیل عظیم کامپوزیت های زیست محیطی برای طیف وسیعی از کاربردها را نشان می دهد.

کلیدواژه ها:

کامپوزیت های پلیمری ، نانوکامپوزیت ، زیست محیطی ، الیاف طبیعی ، سلولز