بررسی تاثیر آلومینیم و سیلیسیم بر مقاومت خوردگی فولادهای حاوی منگنز

در این تحقیق تاثیر افزودن آلومینیم و سیلیسیم بر ریزساختار و رفتار خوردگی آلیاژهای پرمنگنز Fe-۱۸Mn-۱۰Cr مورد بررسی قرار گرفت. بررسی های میکروسکوپی و پراش سنجی پرتو ایکس نشان دهنده ساختار مارتنزیتی آلیاژ پایه بود که پس از افزودن ۵ درصد وزنی آلومینیم به ریزساختاری تمام فریتی تبدیل شد. در آلیاژ حاوی ۵ درصد وزنی سیلیسیم علی رغم تشکیل زمینه فریتی، جدایش عنصر سیلیسیم در مرز دانه ها اتفاق افتاد. مطالعات خوردگی آلیاژها در محلول کلرید سدیم ۵ درصد وزنی نشان داد که آلیاژ پایه به علت ناکافی بودن مقدار کروم و احتمالا تشکیل اکسیدهای ناپایدار منگنزکمترین مقاومت خوردگی را دارد. سیلیسیم به دلیل جدایش و تشکیل زوج های گالوانیک درون زمینه آلیاژ تاثیر چندانی بر بهبود مقاومت خوردگی آلیاژ نداشت. بر اساس نتایج آزمون پلاریزاسیون پتانسیودینامیک و طیف سنجی امپدانس الکتروشیمیایی، افزودن آلومینیم به آلیاژ به افزایش بیش از ۲ برابری مقاومت خوردگی نسبت به آلیاژهای پایه و حاوی سیلیسیم انجامید. به نظر می رسد آلومینیم اگرچه تاثیر مستقیمی بر ایجاد لایه رویین در آلیاژ نداشته است، اما به تشکیل فیلم محافظ سطحی حاوی کروم کمک کرده است.

کلیدواژه ها:

مقاومت خوردگی ، آلیاژ حاوی منگنز ، آلومینیم ، سیلیسیم