بهینه سازی ریزساختار فصل مشترک جوش به منظور ممانعت از ایجاد ترک حین ترمیم سطحی چدن خاکستری به روش جوشکاری قوسی پالسی (P-GMAW)

چدن ها از نظر مورفولوژی توزیع گرافیت در ریزساختار دارای خواص مکانیکی متفاوت و کاربردهای ویژه ای هستند. وجود کربن زیاد در چدن ها و نرخ انتقال حرارت بالا حین سرمایش، منجر به تشکیل کاربید در نواحی اطراف حوضچه جوش آن می شود و این عوامل باعث دشواری جوشکاری چدن نسبت به فولاد شده است. از جوشکاری چدن در صنعت برای اتصال و تعمیر سطحی عیوب قطعات صنعتی که صرفه اقتصادی جهت تولید مجدد را ندارند، استفاده می شود. پرکاربرد ترین روش جوشکاری چدن ها، استفاده از فرآیند جوشکاری قوسی با الکترود نیکلی است. این روش با وجود تامین خواص مکانیکی و متالورژیکی لازم، در ابعاد صنعتی مقرون به صرفه نبوده و استفاده از الکترودهای فولادی به دلیل ایجاد ترک در ریزساختار ناشی از نرخ سرمایش بالا حین جوشکاری توصیه نمی شود. هدف از این پژوهش مطالعه تفاوت ریزساختاری و خواص مکانیکی حاصل بین جوش های تعمیری با الکترودهای ENi-CI و E۶۰۱۳ بر روی عیوب مصنوعی ایجاد شده روی چدن خاکستری می باشد. در این روش ضمن جلوگیری از ایجاد و رشد ترک در جوشکاری چدن خاکستری توسط سیم جوش فولادی عاری از نیکل (ER۷۰S-۶)، یک روش مناسب و مقرون به صرفه در ابعاد صنعتی تحت عنوان جوشکاری قوسی پالسی (P-GMAW) با گاز محافظ آرگون معرفی شده است.

کلیدواژه ها:

چدن خاکستری ، تعمیر سطحی ، جوشکاری سیم و قوس به روش پالسی ، ترک ، الکترود فولادی