اثربخشی آموزش مهارت های زندگی مبتنی بر پیشگری از مصرف مواد بر تکانشگری در نوجوانان

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش مهارت های زندگی مبتنی بر پیشگری از مصرف مواد بر تکانشگری در نوجوانان انجام شد. این پژوهش از طرح نیمه آزمایشی، از نوع پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل با مرحله پیگیری بود. جامعه آماری شامل دانش آموزان پسر مقطه اول متوسطه شهر تهران منطقه ۹ بوده است. که به علت دسترسی پژوهشگر مدرسه شهدای معلم منطقه ۹ شهر تهران به عنوان جامعه آماری انتخاب شده اند که تعداد کل ایشان ۷۴ نفر بوده اند. از تعداد ۷۴ نفر از افراد حاضر به شرکت در این پژوهش ۵۰ نفر مورد مطالعه را تشکیل می دهند که به روش در دسترس انتخاب شده اند. در تقسیم بندی گروهی به صورت کاملا تصادفی در دو گروه ۲۵ نفری کنترل و آزمایش مورد بررسی قرار گرفته اند. نمونه آماری با توجه به ملاک های ورود و خروج از هر گروه مورد بررسی قرار گرفت. ابزار پژوهش پرسشنامه تکانشگری بارت (۱۹۵۹)بود. روش اجرای پژوهش نیز تشریح برنامه آموزشی برگرفته از کتاب راهنمای آموزش مهارت های زندگی مبتنی بر پیشگیری از مصرف مواد ویژه مدرسین تآلیف دکتر شکوفه رادفر- دکتر فریده حمیدی بوده است. داده های بدست آمده در بخش توصیفی ازفراوانی، میانگین و انحراف استاندارد استفاده شد و در بخش استنباطی با استفاده از کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ۲۷ تحلیل گردید. نتایج نشان داد که بین دو گروه در متغیر تکانشگری تفاوت معناداری وجود دارد بدین معنی که آموزش مهارت های زندگی مبتنی بر پیشگیری از مصرف مواد ۱۵ درصد تغییرات متغیر تکانشگری را ایجاد کرده است .

کلیدواژه ها:

آموزش مهارت های زندگی ، پیشگری از مصرف مواد ، تکانشگری ، نوجوانان