رابطه تاب آوری اجتماعی و رضایت زناشویی با خودتمایزیافتگی زنان مراجعه کننده به مراکز مشاوره شرق تهران

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه تاب آوری اجتماعی و رضایت زناشویی با خودتمایزیافتگی زنان مراجعه کننده به مراکز مشاوره شرق تهران بود. روش پژوهش توصیفی- همبستگی بود. جامعه آماری شامل کلیه زنان مراجعه کننده به مراکز مشاوره شرق تهران در سال ۱۴۰۲-۱۴۰۳ بود که شامل ۸۰۰ نفر بودند. از بین جامعه آماری با استفاده از جدول مورگان و روش نمونه گیری در دسترس تعداد ۲۶۰ نفر از زنان به عنوان نمونه انتخاب شدند و به پرسشنامه های رضایت زناشویی السون و همکاران(۱۹۸۹)، خود متمایزسازی اسکورن و فردلندر (۱۹۸۸) تاب آوری اجتماعی کاسیدی (۲۰۱۶) پاسخ دادند. تجزیه و تحلیل داده ها با روش آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه و با نرم افزار SPSS-۲۴ انجام شد. یافته های پژوهش نشان داد که تاب آوری اجتماعی و رضایت زناشویی با خودتمایزیافتگی در زنان رابطه مثبت و معناداری دارند و خودتمایزیافتگی توان پیش بینی تاب اوری اجتماعی و رضایت زناشویی را دارد . در نتیجه مشاوران خانواده میتوانند برای بهبود رضایت زناشویی و تاب اوری اجتماعی زنان به ارتقا خودتمایزی در آنها بپردازند.

کلیدواژه ها:

تاب آوری اجتماعی ، رضایت زناشویی ، خودتمایزیافتگی