بررسی روش های آنالیز سطح در بهبود خواص زیست سازگاری ایمپلنت های دندانی

در این مطالعه، با توجه به نیاز روزافزون به بهبود زیست سازگاری ایمپلنت های دندانی، روش های مختلف آنالیز سطح به منظور ارتقاء خواص مکانیکی و زیست سازگاری این ایمپلنت ها بررسی شده اند. از دست دادن دندان در طول تاریخ چالش های بسیاری برای بشر به همراه داشته است و امروزه ایمپلنت های دندانی به عنوان یکی از راهکارهای موثر در جایگزینی دندان های از دست رفته محسوب می شوند. با توجه به اهمیت تماس ایمپلنت با استخوان و کاهش عوارض جانبی، پژوهش حاضر به شناسایی و ارزیابی تکنیک های مختلفی از جمله میکروسکوپ نیروی اتمی (AFM)، میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM)، طیف سنجی فوتوالکترون ایکس (XPS) و پراش پرتو ایکس (XRD) پرداخته است. این تکنیک ها امکان بررسی خواص سطحی ایمپلنت ها، مانند زبری، زاویه تماس و ترکیبات شیمیایی سطح را فراهم کرده و بهبود این خواص از جمله زیست سازگاری و مقاومت به خوردگی را ممکن می سازند. نتایج نشان می دهد که اصلاح سطح ایمپلنت با روش هایی چون پوشش دهی می تواند بافت استخوانی را تحریک کرده و طول عمر ایمپلنت ها را افزایش دهد. این پژوهش می تواند راهگشای توسعه ایمپلنت های جدیدتر و زیست سازگارتر در آینده باشد و به بهبود کیفیت زندگی بیماران کمک کند

کلیدواژه ها:

ایمپلنت ، زیست سازگاری ، دندان ، آنالیز سطح