مقایسه اثر بخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و روان درمانی پویشی فشرده و کوتاه مدت بر تنظیم هیجان افراد مبتلا به سندروم روده تحریک پذیر

هدف: هدف از انجام پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و روان درمانی پویشی فشرده و کوتاه مدت بر تنظیم هیجان افراد مبتلا به سندروم روده تحریک پذیر بود. روش: روش پژوهش از نظر هدف کاربردی و از حیث گردآوری داده ها، نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل نابرابر بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی بیماران مبتلا به سندروم روده تحریک پذیر بالای ۲۰ سال شهر شیراز در سال ۱۴۰۱ بود. از بین جامعه ی آماری با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند ۴۵ نفر انتخاب و سپس به صورت جایگزینی تصادفی در سه گروه آزمایشی اول (۱۵ نفر)، آزمایش دوم (۱۵ نفر) و گروه کنترل (۱۵ نفر) گمارده شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه ی مقیاس دشواری تنظیم هیجانی گراتز (۲۰۰۴)(۲۷) بود. یافته ها: یافته ها نشان داد که هر دو مداخله روان پویشی کوتاه مدت فشرده و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد موجب افزایش تنظیم هیجان در بیماران سندروم روده تحریک پذیر شده است (۰۵/۰p<). هم چنین یافته های پژوهش حاکی از آن بود که بین درمان روان پویشی کوتاه مدت فشرده و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد تفاوت معنی داری وجود دارد و درمان روان پویشی کوتاه مدت و فشرده در افزایش تنظیم هیجان روش موثرتری می باشد (۰۰۱/۰p<). نتیجه گیری: با توجه به یافته های این پژوهش می توان از هر دو مداخله، به ویژه درمان روان پویشی کوتاه مدت فشرده در افزایش تنظیم هیجان بیماران دارای سندروم روده تحریک پذیر در کنار دیگر مداخلات درمانی استفاده نمود.

کلیدواژه ها:

تنظیم هیجان ، درمان پذیرش و تعهد ، روان پویشی کوتاه مدت و فشرده