بررسی مشکلات و چالش های آموزشی و تربیتی در مدارس عشایری

بدون شک تعلیم و تربیت به عنوان یکی از مهم ترین فعالیت های بشر امروز، از مجموعه باورها، اعتقادات، آداب ورسوم و عوامل اجتماعی اقتصادی آن جامعه نشات گرفته است و بر آن تاثیر می گذارد. به همین دلیل باوجود بنیادهای نظری مشترک در نظریه های آموزش و یادگیری، تفاوت و گوناگونی های فراوانی در بین نظام های آموزشی جوامع مختلف به وجود آمده است. تاثیر این عوامل بر شکل گیری نظام تعلیم و تربیت هر جامعه به گونه ای است که اقتباس رویکردهای تربیتی، مدیریتی یک نظام آموزشی بدون توجه به موقعیت های فرهنگی و اجتماعی زیست و بالندگی آن نه تنها کارآمد نیست، بلکه ناکارآمدی های بسیاری را به نظام آموزشی تحمیل می کند بررسی تاریخچه ی تعلیم و تربیت در بین عشایر که شیوه ی زندگی آن ها جزء ابتدایی ترین شیوه های زندگی بشر است (Bakhshande nusrat, ۲۰۰۵) گواه آن است ارائه آموزش به عشایر درسطح جهان به ویژه درکشورهای آسیای جنوبی یک چالش بزرگ است. گزارشات مختلف نشان می دهند که دستاوردها پایین تر از حدانتظار بوده است چنانچه گزارش نظارت جهانی -آموزش برای همه درسال ۲۰۱۰ نیزنتایج پایینی ازجمله ۶/۶ درصد برای پسران و ۸/۱ برای دختران گزارش کرده اند (شریفی،۲۰۱۳: ۴) عشایرایران نیزهمانند سایر جوامع، در طول تاریخ پرفرازونشیب خود به امر تعلیم و تربیت فرزندان خود همت گماشته و باوجود محدودیت های فراوانی که با آن مواجه بوده اند تا چند قرن قبل با ارائه ی آموزش هایی کاملا کاربردی برای پسران و دختران خود آن ها را برای پاسخگویی به احتیاجات محیط زندگی خویش آماده می کرده اند. (Sohrabi, ۱۹۹۴:۱۸ تعلیمات عشایری ازجمله تعلیماتی بود که در عرض مدت کوتاهی از زمان تاسیس خود توانست توجه جمع کثیری از مخاطبان خود را جلب کند و به بسیاری از اهداف خود دست یابد که این توفیق نشان از داشتن اهدافی مناسب و عملیاتی است.

کلیدواژه ها:

عشایر ، تعلیم و تربیت ، آموزش و پرورش ، رویکردهای تربیتی