رابطه میزان تحصیلات با پیشرفت شغلی، خلاقیت و بهره گیری از شیوه های نوین تدریس (مورد مطالعه: معلمان مدارس ابتدایی شهرستان مهران )

هدف از پژوهش حاضر تبیین رابطه میزان تحصیلات با پیشرفت شغلی، خلاقیت و بهره گیری از شیوه های نوین تدریس معلمان مدارس ابتدایی شهرستان مهران بود. پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر روش اجرا توصیفی- همبستگی بود. جامعه آماری را کلیه معلمان مرد و زن مدارس ابتدایی شهرستان مهران در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۰ که تعداد آن ها ۱۵۹ نفر بود، تشکیل داده است. به منظور تعیین حجم نمونه، از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای متناسب با حجم استفاده شد. ابزار اندازه گیری شامل، پرسشنامه پیشرفت شغلی تی جی دلانگ (۱۹۸۲)، پرسشنامه خلاقیت رندسیپ (۱۹۷۹)، پرسشنامه شیوه های نوین تدریس گرشا و ریچمن (۱۹۹۶) بود. برای تحلیل داده ها از آزمون ضریب همبستگی پیرسون، آزمون کلموگروف – اسمیرنف، مدل رگرسیون ساده و رگرسیون چندگانه گام به گام استفاده شد. یافته ها نشان داد که بین میزان تحصیلات با پیشرفت شغلی(۲۷۲/۰)، خلاقیت (۲۳۷/۰) و به کارگیری شیوه های نوین تدریس (۲۳۸/۰) رابطه مثبت و معنادار وجود دارد.. هر یک از سطوح تحصیلات معلمان در پیش بینی پیشرفت شغلی، خلاقیت و به کارگیری شیوه های نوین تدریس معلمان نقش بسزایی داشته است. بنابراین می توان نتیجه گرفت، میزان تحصیلات تاثیر مثبت و مستقیمی بر پیشرفت شغلی، خلاقیت و به کارگیری شیوه های نوین تدریس معلمان دارد و در راستای ارتقای سطح عملکرد معلمان بایستی نقش آموزش و تحصیلات دانشگاهی را نیز در کنار سایر عوامل در نظر گرفت.

کلیدواژه ها:

میزان تحصیلات ، پیشرفت شغلی ، خلاقیت ، شیوه های نوین تدریس ، مدارس ابتدایی