اصول اسلامی به عنوان یک چارچوب طراحی برای سیستم شهری: نگرانی های زیست محیطی و توسعه پایدار

بحث در مورد اسلام بدون اشاره به شخصیت پیامبر اسلام (صلی الله علیه وآله) دشوار است. بحران شهری به دلیل غربی سازی جامعه به یک مسئله مهم تبدیل شده است. کارشناسان می گویند که رویکرد اسلامی به دلیل نیاز فوری به هماهنگی، امیدوارکننده ترین به نظر می رسد. چندین مفهوم که به وضوح در منابع اصلی این سنت، حدیث، قرآن و سنت یافت می شود، نشان می دهد که چقدر این سنت اسلامی به رشد طبیعی و شهری توجه کرده است. شهرهای اسلامی سنتی تجارب مختلفی را ارائه می دادند، از دنیای صمیمانه خانه تا آرزوهای جمعیت محلی در مقیاس جهانی تر. این مطالعه به طور انتقادی اصول و اخلاق اسلامی را برای توسعه شهری پایدار ارزیابی می کند. بر اساس شریعت، که قانون اسلامی قدیمی است، این امر نیاز دارد که محیط ساخته شده به گونه ای پیش بینی و اداره شود که اخلاق و رشد جامعه را ارتقا دهد. قوانین زون بندی شهری و استفاده از اراضی باید اولویت را به ادغام اجتماعی بدهند و حقوق و نیازهای مردم را محافظت کنند، زیرا تصمیمات برنامه ریزی شهری بر زندگی اجتماعی در محیط ساخته شده تاثیر می گذارد. تعدادی از اصول بنیادی اسلامی، مانند رفاه و شکوه انسانی، عدالت و برابری، توجه مرکزی، همبستگی و مهربانی، توسعه اقتصادی، امنیت و ایمنی، و حفاظت از محیط زیست، باید در هنگام برنامه ریزی یک کلان شهر اسلامی مورد توجه قرار گیرند. این اصول می توانند به عنوان مبنایی برای توسعه شهری پایدار در هر زمان و مکانی مورد استفاده قرار گیرند. در این تحقیق، احکام سنتی از چندین باور اسلامی مرتبط حمایت می کنند. قضات و فقهیان برجسته این احکام را در محیط های دادگاهی معمولی مسلمانان اولیه صادر کرده اند. منابع اصلی شریعت که بیشتر این احکام از آنها سرچشمه گرفته است، قرآن، حدیث و سنت هستند. این تحقیق همچنین تلاش می کند تا بررسی کند که چگونه الگوهای طراحی اسلامی می توانند برای ایجاد محیط های شهری قابل سکونت، زیست محیطی و حساس به فرهنگ استفاده شوند.

کلیدواژه ها:

کلمات کلیدی: اصول اسلامی ، طراحی شهری ، برنامه ریزی ، توسعه ، محله ، پایداری ، برنامه ریزی محیط زیست