بررسی مقاومت چنددارویی (MDR) و توزیع ژن های blaPER، blaOXA-۵۱ و blaOXA-۲۳ در سویه آسینتوباکتر بومانی جداشده از بیماران

افزایش چشمگیر مقاومت آنتی بیوتیکی یکی از مشکلات اصلی در درمان عفونت های ناشی از آسینتوباکتر بومانی است. عوامل مختلفی در مقاوم شدن باکتری در برابر داروها و بیماری زایی آن نقش دارند که پروتئین بتالاکتاماز یکی از این عوامل است؛ بنابراین، در این مطالعه مقاومت چند دارویی (MDR: Multidrug resistant) و توزیع ژن های blaPER، blaOXA-۵۱ و blaOXA-۲۳  در آسینتوباکتر بومانی ارزیابی شد. ۱۵۰ نمونه بالینی در سال ۱۴۰۰ از بیماران بیمارستان موسی ابن جعفر قوچان جمع آوری شد و جدایه های آسینتوباکتر بومانی با آزمایش های بیوشیمیایی اختصاصی شناسایی و بررسی فنوتیپ حساسیت آنتی بیوتیکی نسبت به سفیپیم، سفتریاکسون، مروپنم و کلیستین با روش دیسک دیفیوژن انجام شد. حضور ژن های blaPER، blaOXA-۵۱ و blaOXA-۲۳ در جدایه های مقاوم با تکنیک ) polymerase chain reaction  (PCRسنجش شد. ۳/۳۳ درصد نمونه ها مربوط به عفونت های آسینتوباکتر بومانی بودند؛ همچنین، این باکتری با بیشترین فراوانی از نمونه های خون جدا شد. در بررسی مقاومت آنتی بیوتیک ۱۶ درصد از جدایه ها به سفیپیم و ۱۷ درصد نسبت به آنتی بیوتیک های سفتریاکسون و مروپنم حساس بودند. هیچ جدایه مقاومی نسبت کلیستین شناسایی نشد. ۷۵ درصد جدایه ها فنوتیپ MDR داشتند و تمامی جدایه های مقاوم حامل هر سه ژن blaPER، blaOXA-۵۱ و blaOXA-۲۳ بودند. نتایج نشان دادند درصد بالایی از جدایه های آسینتوباکتر بومانی بررسی شده نسبت به آنتی بیوتیک های کارباپنم مقاوم بودند و درصد بالایی از جدایه های مقاوم به کارباپنم ها مولد ژن های بتالاکتامازی بودند. افزایش میزان شیوع این باکتری لزوم طراحی برنامه های حفاظتی مانند پیشگیری و کنترل عفونت ها و طراحی داروهای متناسب را یادآوری می کند.

کلیدواژه ها:

آسینتوباکتر بومانی ، مقاومت چند دارویی ، بتالاکتاماز ، عفونت بیمارستانی