مقایسه دو روش ذوب قلیایی و انحلال قلیایی به منظور استخراج اکسید سیلیسیم از پودر حاصل از بازیافت به روش مکانوشیمیایی

اکسید سیلیسیم به عنوان یک ماده سخت در سیستم های مکانوشیمیایی برای بازیافت فلزات با ارزش مثل لیتیوم، نیکل و کبالت با هدف بهبود راندمان در نظر گرفته شده است. اما این ماده به دلیل ویژگی های منحصر به فرد از قبیل ماهیت اسیدی خود قابلیت جداسازی از طریق انحلال با اسیدهای مختلف را ندارد. از طرفی، پایداری بالای ساختارهای بلورین اکسید سیلیسیم آن را به چالشی مهم برای انحلال در ترکیبات اسیدی قوی تبدیل کرده است. در این تحقیق، دو فرایند انحلال قلیایی و ذوب قلیایی برای خروج سیلیس از ترکیب آسیاکاری مورد استفاده در فرایند مکانوشیمیایی در جهت بازیابی مواد کاتدی مورد بررسی قرار گرفته است. بررسی تصاویر میکروسکوپی الکترونی روبشی (SEM) به همراه آنالیز EDX نشان داد روش انحلال قلیایی در مقایسه با روش ذوب قلیایی منجر به خروج درصد بیشتری از سیلیسیم از ترکیب اولیه می گردد. با این وجود، نیاز به مصرف آب بالاتری جهت فیلتراسیون وجود دارد. از طرفی، در فرایند ذوب قلیایی، از یکسو خروج نیکل از ساختار کاتد یک چالش مهم است که پایداری ساختار کاتد باقی مانده را تضعیف می کند و از سوی دیگر، نتایج نشان داد که حضور مواد کاتدی در کنار سیلیس و اکسید سدیم، ذوب قلیایی را در برخی مناطق به تاخیر می اندازد و یا مانع از ذوب شدن به صورت موضعی می گردد

کلیدواژه ها:

مکانوشیمیایی ، اکسید سیلیسیم ، ذوب قلیایی ، انحلال قلیایی