تاثیر آموزش مجازی و حضوری بر تعاملات اجتماعی دانشجویان: یک پژوهش توصیفی-تحلیلی بر روی دانشجویان مقطع کارشناسی علوم تربیتی و روان شناسی دانشگاه فردوسی مشهد

تعاملات اجتماعی، نقش محوری در فرآیند یادگیری ایفا می کند. پژوهش حاضر با هدف مقایسه میزان تعاملات اجتماعی دانشجویان در محیط های آموزشی مجازی و حضوری، به ویژه در دوران همه گیری کرونا، انجام شده است. پژوهش از نوع کاربردی و روش پژوهش توصیفی-تحلیلی و ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه محقق ساخته بوده است. جامعه آماری شامل ۴۱ دانشجوی دانشکده علوم تربیتی و روان شناسی دانشگاه فردوسی مشهد بود که در هر دو محیط آموزشی تجربه داشتند. نتایج نشان داد که سطح روابط اجتماعی دانشجو-دانشجو و استاد-دانشجو در محیط حضوری به طور معناداری بیشتر از محیط مجازی است. این یافته ها حاکی از آن است که روابط اجتماعی دانشجویان در دوران آموزش حضوری نسبت به آموزش مجازی بهبودیافته است و تعاملات چهره به چهره و حضور فیزیکی در کلاس درس، نقش مهمی در تقویت روابط اجتماعی ایفا می کند. با توجه به محدودیت های آموزش مجازی در ایجاد تعاملات عمیق، پیشنهاد می شود که در طراحی دوره های آموزشی مجازی، از استراتژی هایی برای تقویت تعاملات اجتماعی، مانند گروه های بحث آنلاین و جلسات زنده ویدئویی، بهره گرفته شود.

کلیدواژه ها:

روابط اجتماعی ، سرمایه اجتماعی ، روابط اجتماعی استاد ، دانشجو ، روابط اجتماعی دانشجو ، دانشجو