اثر بخشی آموزش بخشش و همدلی و نقش آن بر بهزیستی روانشناختی نوجوانان شهرستان شادگان

تاثیر دوره نوجوانی در زندگی افراد و جامعه بسیار قابل توجه است، زیرا رفتار بزرگسالان در نوجوانی تثبیت می شود، لذا پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش بخشش و همدلی بر بهزیستی روان شناختی و نوجوانان شهرستان شادگان انجام شد. مطالعه حاضر از لحاظ روش آزمایشی با طرح پیش آزمون -پس آزمون با گروه کنترل و آزمایش است و از لحاظ جمع آوری داده ها از نوع میدانی است. جامعه آماری تمامی دانش آموزان دوره اول متوسطه (پسر) شهرستان شادگان در سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۲ هستند که از بین آن ها ۶۰ نفر به صورت تصادفی انتخاب شدند و در دو گروه ۳۰ نفری آزمایش و کنترل قرار گرفتند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه بخشش (تامپسون و همکاران، ۲۰۰۵)، پرسشنامه استاندارد همدلی کودک و نوجوان (EmQue-CA) و پرسشنامه بهزیستی روانشناختی ریف (۲۰۰۲)، استفاده گردید. گروه آزمایش در هشت جلسه۶۰ دقیقه ای بهصورت هفتهای دو جلسه آموزشی و به طور کلی در یک ماه، آموزش همدلی دریافت کردند، همچنین برنامه آموزشی بخشش طی ۶ جلسه، هر جلسه ۶۰ دقیقه، هفته ایی یک بار برنامه آموزشی بخشش در گروه آزمایش نیز اجرا شد. درحالی که گروه کنترل هیچ گونه مداخله ای دریافت نکرد. نرم افزار SPSS نسخه ۲۲ و آزمون تحلیل کوواریانس یک متغیره برای تحلیل داده ها به کار رفت. نتیجه آزمون تحلیل کوواریانس نشان داد که تفاوت معنا داری بین نمرات آزمون بهزیستی روانشناسی آزمودنی های گروه آزمایش و کنترل در مرحله پس آزمون وجود دارد. نشان دهنده این است که آموزش های بخشش و همدلی نقش مهمی در بهبود بهزیستی روانشناسی دارد.

کلیدواژه ها:

بخشش ، همدلی ، بهزیستی روانشناسی ، نوجوانان