هوش مصنوعی و آینده آموزش: بهبود فرآیندهای یادگیری و یاددهی با فناوری های نوین

ما در این مطالعه با استفاده از یک چارچوب مفهومی برگرفته از تحلیل اولیه، دامنه مطالعه را محدود به کاربردها و تاثیرات هوش مصنوعی در مدیریت آموزشی، فرایندهای آموزش و یادگیری کردیم. رویکرد پژوهش کیفی با بهره گیری از مرور ادبیات به عنوان طرح و روش تحقیق، به طور موثری دستیابی به اهداف مطالعه را تسهیل کرد. هوش مصنوعی شاخه ای از دانش است که نوآوری ها و پیشرفت های آن منجر به ایجاد رایانه ها، ماشین ها و دستگاه هایی با توانایی های شناختی انسان مانند، شامل یادگیری، سازگاری و تصمیم گیری شده است. هدف این مطالعه بررسی تاثیر هوش مصنوعی بر آموزش بود و همچنین نشان داد که هوش مصنوعی به طور گسترده در آموزش، به ویژه در موسسات آموزشی، در اشکال مختلف به کار گرفته شده است. در ابتدا، این فناوری به شکل رایانه ها و فناوری های مرتبط با آن ظاهر شد و سپس به سیستم های آموزش هوشمند مبتنی بر وب و آنلاین گسترش یافت. در نهایت، با استفاده از سیستم های کامپیوتری تعبیه شده، روبات های انسان نما و چت بات های هوشمند، نقش های مربیان را به طور مستقل یا در همکاری با آنان بر عهده گرفت. با بهره گیری از این پلتفرم ها، مربیان توانسته اند وظایف اداری متنوعی مانند ارزیابی و نمره دهی به تکالیف دانش آموزان را به شکل موثرتر و کارآمدتر انجام دهند و در نتیجه به بهبود کیفیت فعالیت های آموزشی خود دست یابند. از سوی دیگر، با استفاده از یادگیری ماشینی و قابلیت های سازگاری سیستم ها، برنامه درسی و محتوای آموزشی متناسب با نیازهای فردی دانش آموزان شخصی سازی شده است. این رویکرد به بهبود جذب و نگهداری مطالب آموزشی کمک کرده و در نهایت تجربه یادگیرندگان و کیفیت کلی یادگیری را ارتقا داده است.

کلیدواژه ها:

هوش مصنوعی ، آموزش و پرورش ، یاددهی-یادگیری ، آموزش نوین