بررسی اهمیت و جایگاه خصوصی سازی مدارس در آموزش و پرورش (با تکیه بر عدالت آموزشی)

خصوصی سازی آموزش یکی از موضوعات پر مناقشه ای که در سال های اخیر در کانون توجه سیاست گزاران بوده است. خصوصی سازی آموزش وپرورش علاوه بر کاهش فشار بر بودجه دولت، ایجاد بازار رقابتی و نظر بر این است یاددهی و یادگیری به کارآیی بیشتر در استفاده از منابع است. آموزش محور توسعه و تحول در جامعه، یک ابزار برای دستیابی به پیشرفت اقتصادی و اجتماعی در کشورهاست. پس از انقلاب در ایران، مشارکت دولت و بخش خصوصی درآموزش وپرورش به دلیل رشد جمعیت و تقاضای بیشتر برای آموزش و ارتقای کیفیت آن، از یک سو و محدودیت های شدید منابع مالی دولتی و کاهش سهم درآمد ملی از آموزش و پرورش، منجر به عدم تعادل میان ظرفیت و امکانات آموزشی و انتظارات جامعه شده است. به عبارت دیگر، ظرفیت و امکانات آموزشی و پرورشی در کشور نمی تواند با انتظارات گسترده و متنوع جامعه هماهنگ شود.که این امر نیازمند مشارکت بخش های دولتی و خصوصی در اجرای آن است. یافته ها نشان می دهد که خصوصی سازی آموزش وپرورش در دوران پس ازانقلاب، نشات گرفته از مواضع سیاسی و ارزشی متفاوتی پیرامون خصوصی سازی آموزش وپرورش بوده است.

کلیدواژه ها:

آموزش و پرورش ، مدارس ، عدالت آموزشی ، خصوصی سازی