طراحی اوراق بهادار بیمه ای در صنعت بیمه ایران

اوراق بهادار بیمه ای به عنوان مشتقه ای مالی، یکی از ابزارهای رایج در اقتصاد مالی است که متخصصان مدیریت ریسک در صنعت بیمه، با هدف تامین مالی و انتقال ریسک به بازار سرمایه، از این اوراق استفاده می کنند. با این وجود و علیرغم اینکه از عمر استفاده از این اوراق در بازارهای مالی جهانی بیش از ۳۰ سال می گذرد، در کشور ایران، به دلیل مهیا نبودن برخی زیرساخت ها، برخی ابهامات در تفسیر، ماهیت پیچیده و فنی عملیات بیمه گری و به تبع آن پیچیدگی اوراق ILS، از این ابزار مالی در صنعت بیمه استفاده نشده است. از سویی دیگر، همگام با شروع تحریم-های صنعت بیمه از سال ۱۳۸۹ و خروج بروکرها و بیمه گران اتکایی از صنعت بیمه کشور، امکان انتقال ریسک های بزرگ و فاجعه آمیز به خارج از مرزهای جغرافیایی ایران مهیا نشد و این انباشت ریسک در داخل کشور، ریسک ورشکستگی شرکت های بیمه را در صورت وقوع حادثه بزرگ و فاجعه آمیز افزایش داده است. بر این اساس، در این مقاله با استفاده از رهیافت های مارکوف-سوئیچینگ، ارزش در معرض ریسک (VAR) و سناریو سازی، به طراحی اوراق مازاد ضریب خسارت به عنوان یکی از انواع اوراق ILS در رشته ی آتش سوزی و در صنعت بیمه کشور پرداخته شده است. بر اساس یافته های این مطالعه، می توان گفت که اوراق طراحی شده در این مطالعه به دلیل تامین سه شرط؛ تضمین اصل سرمایه خریداران اوراق ILS (با هدف رفع مشکل فقهی)، بازدهی انتظاری بالاتر از نرخ بازده بدون ریسک در بازار و همچنین نرخ حق بیمه جذاب (تناسب بین حد تعهد و نرخ حق بیمه)، می تواند زمینه انتشار این اوراق در بازار سرمایه ایران را فراهم کند.

کلیدواژه ها:

اوراق بهادار بیمه ای ، مارکوف- سوئیچینگ ، ارزش در معرض ریسک ، سناریو سازی ، رشته آتش سوزی