روش های تدریس برای دانش اموزان دارای اختلال بیش فعالی یا ADHD

اختلال بیش فعالی/نقص توجه (ADHD) به عنوان یکی از شایع ترین اختلالات عصبی-رشدی، تاثیرات گسترده ای بر جنبه های تحصیلی، رفتاری و اجتماعی دانش آموزان دارد. این اختلال با چالش هایی مانند کاهش تمرکز، رفتارهای تکانشی و مشکلات سازمان دهی همراه است که می تواند فرآیند یادگیری و پیشرفت تحصیلی آن ها را به طور جدی تحت تاثیر قرار دهد. در این مطالعه، با مرور پژوهش های مرتبط، چالش ها، نیازها و راهکارهای موثر برای بهبود وضعیت آموزشی دانش آموزان دارای ADHD بررسی شده است. یافته ها نشان می دهند که محیط های آموزشی استاندارد اغلب برای این دانش آموزان کارآمد نیستند و نیاز به روش های تدریس تخصصی، محیط های ساختاریافته و حمایتی، و همکاری میان معلمان، والدین و متخصصان وجود دارد. روش هایی نظیر استفاده از ابزارهای دیداری، تقسیم وظایف به مراحل کوچک تر، زمان بندی استراحت های کوتاه و بهره گیری از فناوری آموزشی، تاثیر مثبتی بر بهبود عملکرد تحصیلی این دانش آموزان داشته اند. همچنین، توجه به تفاوت های فردی و شخصی سازی برنامه های آموزشی از اهمیت ویژه ای برخوردار است.

کلیدواژه ها:

بیش فعالی ، اختلال ، تدریس ، یادگیری ، ADHD .