نقش یادگیری مشارکتی بر مهارت فعال و تعامل دانش اموز

یادگیری مشارکتی یکی از رویکردهای نوین آموزشی است که بر تعامل و همکاری فعال میان دانش آموزان تاکید دارد. این رویکرد به ویژه در زمینه بهبود مهارت های اجتماعی و ارتباطات میان فردی دانش آموزان تاثیرات قابل توجهی دارد. در یادگیری مشارکتی، دانش آموزان به جای یادگیری انفرادی، در گروه های کوچک به حل مسائل، تبادل نظر و تجربیات می پردازند که این فرآیند موجب تقویت مهارت های اجتماعی نظیر گوش دادن فعال، حل تعارض، همکاری و همدلی می شود. مطالعات مختلف نشان داده اند که این نوع یادگیری می تواند به کاهش اضطراب اجتماعی، افزایش اعتماد به نفس و بهبود روابط میان فردی در محیط های آموزشی منجر شود. به علاوه، یادگیری مشارکتی نه تنها نتایج تحصیلی دانش آموزان را بهبود می بخشد، بلکه موجب رشد فردی و اجتماعی آن ها نیز می گردد. با وجود مزایای متعدد، اجرای یادگیری مشارکتی در مدارس با چالش هایی مواجه است، از جمله تفاوت های فردی در دانش آموزان و عدم آشنایی کافی معلمان با شیوه های اجرایی این رویکرد. برای غلبه بر این چالش ها، نیاز به آموزش های خاص برای معلمان و طراحی برنامه های آموزشی مناسب برای گروه های مختلف دانش آموزان احساس می شود. در نهایت، این تحقیق تاکید دارد که یادگیری مشارکتی می تواند به عنوان یک ابزار موثر در ارتقای کیفیت آموزش و بهبود روابط میان فردی دانش آموزان به کار گرفته شود، به شرطی که چالش های موجود شناسایی و برطرف شوند.

کلیدواژه ها:

یادگیری مشارکتی ، ارتباطات میان فردی ، مهارت های اجتماعی ، تعاملات گروهی