تاثیر یادگیری معکوس بر تعاملات دانش آموز-معلم و دانش آموز-دانش آموز

در دهه های اخیر، تحولات سریع فناوری و نوآوری های آموزشی به تغییرات قابل توجهی در شیوه های تدریس و یادگیری منجر شده است. یکی از این رویکردهای نوین، روش یادگیری معکوس است که ساختار سنتی کلاس های درس را تغییر داده و نقش معلم و دانش آموز را بازتعریف کرده است. در این روش، به جای تدریس مطالب در کلاس و تمرین در خانه، محتوای آموزشی به صورت پیش از کلاس در اختیار دانش آموزان قرار می گیرد و زمان کلاس برای حل مسائل، تعامل و بحث های گروهی صرف می شود. این رویکرد نه تنها بر بهبود کیفیت یادگیری تاکید دارد، بلکه بر تعاملات آموزشی نیز اثرات قابل توجهی می گذارد. تعاملات میان معلم و دانش آموز و همچنین میان دانش آموزان به عنوان عناصر کلیدی در موفقیت فرآیند یاددهی-یادگیری مطرح هستند. روش یادگیری معکوس با افزایش فرصت های مشارکت فعال دانش آموزان، تقویت ارتباطات اجتماعی، و ایجاد محیطی مشارکتی، به بهبود تعاملات آموزشی کمک می کند. این مقاله مروری، به بررسی تاثیر یادگیری معکوس بر دو نوع تعامل اصلی در محیط های آموزشی، یعنی تعامل معلم-دانش آموز و تعامل دانش آموز-دانش آموز می پردازد. ابتدا به معرفی مفاهیم مرتبط با یادگیری معکوس پرداخته و سپس اثرات آن بر تعاملات مختلف آموزشی را مورد تحلیل قرار می دهد. هدف این مطالعه، شناسایی مزایا، چالش ها، و فرصت های این رویکرد در بهبود کیفیت تعاملات در کلاس های درس است.

کلیدواژه ها:

یادگیری معکوس ، تعامل معلم-دانش آموز ، تعامل دانش آموز-دانش آموز ، روش های نوین تدریس ، آموزش فعال