آموزش مثبت اندیشی بر انگیزه تحصیلی و مهارتهای ارتباطی دانش آموزان ابتدایی

مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر بخشی آموزش مثبت اندیشی بر انگیزه تحصیلی مهارتهای ارتباطی دانش آموزان ابتدایی انجام یافت. روش پژوهشی از نوع نیمه آزمایشی با پیش ،آزمون پس آزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش دانش آموزان دوره دوم ابتدایی شهر اردبیل بودند. نمونه ها ۳۰ نفر به صورت در دسترس از کلاس ششم انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند و گروه آزمایش برنامه آموزش مثبت اندیشی را در ده جلسه دریافت نمودند. ابزار پژوهش پرسش نامه انگیزش تحصیلی هارتر پرسش نامه مهارتهای ارتباطی هفتگانه قاسمی بودند. در نهایت با استفاده از آزمون کوواریانس، اثربخشی آموزش مثبت اندیشی بررسی شد. نتایج نشان داد که برنامه آموزش مثبت اندیشی بر انگیزه تحصیلی مهارتهای ارتباطی دانش آموزان تاثیر مثبت معنی داری دارد.