تاثیر سبک های تدریس بر بهبود یا کاهش فشار روانی و انگیزشی تحصیلی دانش آموزان

فشار روانی و انگیزشی در دانش آموزان به طور مستقیم بر کیفیت یادگیری و عملکرد تحصیلی آن ها تاثیر می گذارد. سبک های تدریس معلمان نقش برجسته ای در کاهش یا افزایش این فشارها دارند. این مقاله به بررسی تاثیر انواع سبک های تدریس بر فشار روانی و انگیزش تحصیلی دانش آموزان پرداخته و به تحلیل اثرات آن ها در فرآیند یادگیری می پردازد. سبک های تدریس به چند گروه اصلی تقسیم می شوند: معلم محور، دانش آموزمحور، و تعاملی. در سبک های معلم محور، که بیشتر بر ارزیابی نتایج و پیشرفت های تحصیلی تمرکز دارد، ممکن است فشار روانی افزایش یابد و انگیزش تحصیلی کاهش یابد، به ویژه زمانی که انتظارات معلم زیاد و فرصت های مشارکت برای دانش آموزان محدود باشد. در مقابل، سبک های دانش آموزمحور و تعاملی با تاکید بر یادگیری فعال، مشارکت گروهی و خوداظهاری، می توانند احساس خودکارآمدی و انگیزش درونی دانش آموزان را تقویت کرده و از فشار روانی ناشی از ارزیابی های بیرونی بکاهند. همچنین، سبک های تدریس که به تقویت نقاط قوت دانش آموزان و فراهم کردن بازخوردهای مثبت متمرکز هستند، می توانند محیطی حمایتی ایجاد کنند که در آن فشارهای روانی کاهش یابد و انگیزه تحصیلی افزایش یابد. نتایج این مقاله نشان می دهد که انتخاب سبک تدریس مناسب می تواند به معلمان کمک کند تا محیط آموزشی مثبتی ایجاد کرده و از این طریق فشار روانی دانش آموزان را کاهش دهند و انگیزش تحصیلی آن ها را تقویت کنند.

کلیدواژه ها:

سبک های تدریس ، فشار روانی ، انگیزش تحصیلی ، اضطراب ، خودکارآمدی ، یادگیری مشارکتی ، معلم محور ، دانش آموز محور