بررسی اثر وجین و تراکم بوته روی برخی خصوصیات و افت عملکرد لوبیا قرمز (.Phaseolus vulgaris L)

ترکیب وجین و تراکم بوته استراتژی مهمی برای مدیریت علف های هرز و افزایش عملکرد است. بدین منظور آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با سه تکرار در مرکز خدمات کشاورزی شهرک المهدی شهرستان ازنا به اجرا درآمد. عامل وجین شامل عدم وجین، وجین در ۱۴، ۲۸، ۴۲ و ۵۶ روز بعد از سبزشدن و وجین کامل طی دوره رشد و عامل تراکم ۴۰ و ۵۰ بوته در مترمربع لوبیا قرمز رقم صیاد بود. اثر عوامل آزمایش بر همه صفات اندازه گیری شده معنی دار بود. در بین تیمارهای وجین بعد از وجین کامل مطلوب ترین مقدار صفات اندازه گیری شده به جز دانه در غلاف و شاخص برداشت در وجین ۲۸ روز بعد از سبزشدن حاصل شد. افزایش تراکم بوته باعث افزایش ارتفاع بوته، ماده خشک، وزن ۱۰۰ دانه، دانه در مترمربع و عملکرد دانه شد. با افزایش تراکم ارتفاع بوته، ماده خشک، دانه در مترمربع و عملکرد دانه افزایش و بقیه صفات کاهش یافت. برهم کنش تراکم بوته و زمان وجین بر شاخه فرعی در بوته، تعداد دانه در مترمربع و عملکرد دانه معنی دار بود و بر سایر صفات اثر معنی داری نداشت. بیشترین شاخه فرعی در بوته (به میزان ۷۹/ ۴ عدد) در وجین ۲۸ روز بعد از سبزشدن و تراکم ۴۰ بوته، بیشترین دانه در مترمربع (به میزان ۱۸۱۴ عدد) و عملکرد دانه (به میزان ۳۸۶۹ کیلوگرم در هکتار) در ۲۸ روز بعد از سبزشدن و تراکم ۵۰ بوته به دست آمد. نتایج نهایی نشان داد با ترکیب وجین در ۲۸ روز بعد از سبزشدن و تراکم ۵۰ بوته در مترمربع می توان به ۸۲ درصدی عملکرد دانه قابل دستیابی در وجین کامل رسید و به سودمندی و بهره وری مناسب از کشت لوبیا قرمز دست یافت.

کلیدواژه ها:

Plant height ، Yield components ، Physiological maturity ، Harvest index ، Dry matter. ، ارتفاع بوته ، اجزاء عملکرد ، زمان رسیدگی فیزیولوژیک ، شاخص برداشت ، ماده خشک.