تاثیر تدریس نمایشی در دانش آموزان ابتدایی

روش تدریس نمایشی یکی از شیوههای آموزشی است که در آن از نمایش ها، بازی ها، تئاتر، و فعالیت های بصری و عملی برای تدریس مفاهیم استفاده می شود. این روش به ویژه برای کودکان در مقاطع ابتدایی بسیار مناسب است ، زیرا آنها ازیادگیری از طریق فعالیت های عملی ، بصری ، و حرکتی لذت می برند و این نوع تدریس به یادگیری آنها کمک می کند تا بهتر و سریع تر مفاهیم را درک کنند. روش نمایشی بر مشاهده و دیدن استوار است . در این روش، افراد مهارتهای خاصی را از طریق دیدن فرا می گیرند و معلم طرز کاربرد وسیله ای یا چگونگی ساختن یک شی ء را نشان می دهد. شاید این اولین روشی باشد که بشر بکار برده است و در صورت نداشتن امکانات کافی ، شاید مناسب ترین روش برای آموختن مهارتها باشد؛ زیرا با استفاده از این روش، معلم می تواند مهارتی را به تعداد زیادی از شاگردان و در طی زمانی کوتاه ارائه دهد. مهمترین حس این روش به کارگیری اشیاء حقیقی و واقعی در آموزش است . البته این روش به تنهایی بکار نمی رود و معلم ضمن ارائه روش نمایشی ، ناچار به استفاده از روش سخنرانی نیز هست . هدف این مقاله بررسی روش تدریس نمایشی می باشد. از آنجای که روش تدریس هر درسی متفاوت خواهد بود و نمی توان برای همه درس ها الگوی واحدی را به کار برد. به همین منظور ابتدا ویژگی های تدریس مهارتی ، تاثیرات تدریس نمایشی بریادگیری دانش آموزان و سپس محاسن و محدودیت های روش تدریس نمایشی توضیح داده شده است .

کلیدواژه ها:

تدریس نمایشی ، شیوه های آموزشی ، یادگیری