تاملی بر ویژگی های معماری اقامتگاه های بوم گردی برتر داخل و خارج از کشور با هدف شناسایی مولفه-های ارتقای کیفیت

اقامتگاه بوم گردی یکی از عوامل اثرگذار بر توسعه این نوع از گردشگری بوده و علاوه بر "لازمه" سفر بودن، خود نوعی "جاذبه" گردشگری محسوب می گردد. بنابر پژوهش های انجام یافته معماری مطلوب اقامتگاه های بوم گردی در محبوبیت اقامتگاه اثرگذار بوده و سبب جلب بیشترین رضایت گردشگران و رونق سفرهای بوم گردی خواهد بود. از این رو پژوهش حاضر با هدف دستیابی به ویژگی های معماری اقامتگاه های بوم گردی موفق انجام یافت. پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر ماهیت داده ها از نوع تحقیقات کیفی است. روش پژوهش به صورت توصیفی- تحلیلی و موردپژوهی می باشد. دستیابی به اطلاعات مورد نیاز از طریق مطالعه اسناد موجود، منابع کتابخانه ای، وب سایت های اینترنتی و مشاهدات میدانی انجام شد. در راستای دستیابی به اطلاعات مورد نیاز پانزده نمونه از اقامتگاه های بوم گردی موفق خارجی و داخلی مورد بررسی قرار گرفت. سپس تحلیل اطلاعات حاصله از طریق تامل بر ویژگی های معماری اقامتگاه های بوم گردی انتخاب شده صورت پذیرفت. بررسی نمونه-های موفق اقامتگاه های بوم گردی نشان می دهد که این اقامتگاه -ها با وجود تفاوت در نوع طراحی معماری، مصالح و جزئیات اجرایی به واسطه تنوع شرایط و بستر قرارگیری پروژه، دارای ویژگی های مشترکی بوده که اهم آن توجه به اصول پایداری به عنوان اصلی ترین رویکرد طراحی، الهام از معماری بومی منطقه در طراحی معماری اقامتگاه، بهره گیری از عناصر بومی در مبلمان و طراحی داخلی، استفاده از مصالح سبز و قابل بازیافت، استفاده از انرژی های پاک، توجه به فضاهای متنوع اقامتی و وجود امکانات اولیه رفاهی است.

کلیدواژه ها:

گردشگری ، بوم گردی ، اقامتگاه بوم گردی ، ویژگی های معماری ، معماری پایدار