نقش اقامتگاه های بوم گردی بر توانمند سازی زنان

این مقاله به بررسی نقش اقامتگاه های بومگردی بر توانمندسازی زنان می پردازد. اقامتگاه های بومگردی که در راستای گردشگری پایدار و اصول پایداری فعالیت می کند ضمن تامین محل اقامت ، زمینه کسب تجارب را برای افراد فراهم میکند و گردشگران با اقامتی کوتاه میتوانند با سبک زندگی ،آداب و رسوم و فرهنگ منطقه آشنا شوند. از ارکان اصلی اقامتگاه های بومگردی مشارکت محلی و مدیریت خانوادگی است که از این طریق با حضور زنان در این اقامتگاه ها میتوانند نقش موثری در حفظ و انتقال فرهنگ بومی ایفا کنند و فرصتی را برای آنها با استفاده از منابع محلی توانایی ها وقابلیت هایشان اعم از آشنایی به محیط فیزیکی، دانش، اطلاعات و مهارت هایشان نسبت به فعالیت های بومی وصنایع دستی ایجاد کرده و با اشتغال آن ها در این اقامتگاه ها استقلال اقتصادی و مشارکت آن ها در تصمیم گیری های محلی افزایش می یابد و تعامل با گردشگران و افراد خارج از منطقه محلی افزایش اعتماد بنفس آنها را در پی دارد. همچنین این اقامتگاه ها به عنوان مراکزی برای آموزش مهارت های مدیریتی ،فنی و هنری برای زنان بوده که زمینه ای را برای آنها فراهم میکند که به توسعه فردی و اجتماعی دست یابند. این پژوهش توصیفی تحلیلی بوده و داده ها به صورت کتابخانه ای جمع آوری شده است.

کلیدواژه ها:

توانمندی زنان ، اقامتگاه بوم گردی ، گردشگری ، توانمندسازی