گردشگری، گردشگری مذهبی و زیارت: تداوم، دگرگونی و همزیستی تنوعات در گردشگری پسامدرن

زیارت به عنوان شکلی قدیمی سفر مذهبی در تمام ادیان بزرگ پیشتر وجودداشته است. اما تحولات فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی و حتی سیاسی در خلال سده بیستم نه تنها موجب صنعتی و توده ای شدن گردشگری شد، بلکه دگرگونی هایی هم در اشکال باستانی سفر مذهبی و زیارت پدید آورد. اقبال چشمگیر به این گونه سفرها در اواخر سده بیستم و اوایل سده بیست و یکم نشان از تحولات وسیعی دارد. این مقاله در صدد است اشکال و کارکردهای گردشگری مذهبی و زیارت را در سده بیست و یکم واکاوی کند و روندهای دگرگونی های نوپدید و تنوعات در گردشگری مذهبی و زیارت بررسی کند. پژوهش به روش کتابخانه ای انجام شده است. یافته ها نشان می دهد چرخش پسامدرن در گردشگری و چرخش پساسکولار در رویکرد به مذهب، بازتاب خود را در انگیزه ها و رفتار گردشگران و زائران نشان داده است. سفرهای زیارتی و مذهبی بیش از پیش چندمنظوره شده اند، و جست و جوی معنا، هویت، تعلق، و تجربه اصیل در کانون دغدغه های گردشگران و زائران قرار گرفته، به طوری که تمایز و تفکیک آن ها را تا حدی دشوار کرده است. در جمع بندی کلی می توان دید زیارت و گردشگری مذهبی اگرچه در خلال زمان متحول شده، اما همچنان در قالب های متنوع و متکثرتری تداوم یافته است.

کلیدواژه ها:

گردشگری مذهبی ، زیارت ، گردشگری پسامدرن ، پسامدرنیسم ، پساسکولاریسم ، پست مدرن