تاثیر ظرفیت جذب فردی در شکل گیری باور به فرصت کار آفرینی با نقشمیانجی هوشیاری کارآفرینانه در شرکت های دانش بنیان

هدف از این پژوهش بررسی رابطه بین ظرفیت جذب فردی در شکل گیری باور به فرصت کارآفرینی در شرکتهای دانش بنیانشهر تهران، با در نظر گرفتن میانجی گری هوشیاری کارآفرینانه است. از آن جایی که استراتژی این پژوهش، پیمایش است، بااستفاده از نرم افزار حجم نمونه ۱۰۶ تعیین شد. پژوهش حاضر از لحاظ رویکرد، قیاسی است و به لحاظ اهدف پژوهش از نوعکاربردی است. این پژوهش از نظر روابط بین متغیرها از دسته پژوهش های توصیفی-همبستگی است. برای تجز یه و تحلیل داده هاهم از آمار توصیفی، و هم استنباطی، استفاده گردید. تجزیه و تحلیل حاصل از نرم افزار نشان داد ظرفیت جذب فردی (ظرفیتجذب بالقوه و ظرفیت جذب تحقق یافته) به عنوان متغیر مستقل، بر شکل گیری باور فرصت (باور فرصت سوم شخص و باورفرصت اول شخص) تاثیر مثبتی دارد. همچنین هوشیاری کارآفرینانه به عنوان متغیر میانجی در رابطه بین ظرفیت جذب بال قوه وشکل گیری باور فرصت سوم شخص، و در رابطه بین ظرفیت جذب تحقق یافته و شکل گیری باور فرصت اول شخص تاثیر مثبتیدارند. از طرفی دیگر دراین پژوهش عوامل سطح فردی (سبک شناختی، تنوع شبکه، تنوع دانش قبلی)، که توانایی افراد در جذبدانش خارجی را توضیح می دهد، نیز بررسی کردیم و نتایج حاصل از نرم افزار نشان داد که عوامل سطح فرد ی، بر ظرفیت جذبفردی تاثیر مثبت دارند. این نشان میدهد که تفاوت ها در شکل گیری باور فرصت با ناهمگونی در سطح فردی نیز توضیح دادهمیشود. در نهایت نتیجه اصلی پژوهش نشان میدهد که ظرفیت جذب فردی، بر شکل گیری باور به فرصت در شرکتهای دانشبنیان شهر تهران به صورت مستقیم و غیر مستقیم از طریق میانجی گری هوشیاری کارآفرینانه اثر دارد

کلیدواژه ها:

ظرفیت جذب فردی ، شکل گیری باور فرصت ، هوشیاری کارآفرینی ، سبک شناختی ، تنوع شبکه ، تنوع دانش قبلی