مقایسه تاثیر شش هفته تمرین مقاومتی ترای ست بدون استراحت و با استراحت محدود بر شاخص های استرس سوخت و سازی و هایپرتروفی سارکوپلاسمی

هدف از این پژوهش مقایسه سازگاری تاثیر شش هفته تمرین مقاومتی ترای ست بدون استراحت و با استراحت محدود بر شاخص های استرس سوخت و سازی و هایپرتروفی سارکوپلاسمی در ورزشکاران تفریحی با سابقه تمرینی ۶ ماه تا ۱ سال بود. ۳۰ مرد سالم با سابقه تمرین مقاومتی ۶ ماه و زیر ۱ سال به طور تصادفی به یکی از سه گروه آزمایشی تقسیم شدند: گروه اول تمرین مقاومتی با روش ترای ست بدون استراحت بین حرکات (ترای ست ۰) (۱۰=n)، گروه دوم تمرین مقاومتی با روش ترای ست بدون استراحت بین حرکات (ترای ست ۱) (۱۰=n) و گروه کنترل(۱۰=n). پس از سنجش های اولیه،گروه های تمرین هفته ای سه جلسه، یک روز درمیان به مدت شش هفته پروتکل تمرینی تعریف شده را انجام دادند. قدرت پویا به وسیله آزمون ۳ تکرار بیشینه اسکات از پشت، پرس سینه هالتر، خمش بازو هالتر، سنجش های آنتروپومتری و سنجش ترکیبات بدن به سه روش دستگاه BIA Inbody ۵۷۰، کالیپر ۷نقطه ای جکسون پولاک، مترنواری روش چربی سنجی ارتش نیروی دریایی آمریکا، برآورد سطح مقطع به منظور سنجش هایپرتروفی از ران و بازو به وسیله مترنواری کالیپر استخوان و کالیپر چین پوستی و لاکتات توسط دستگاه لاکتات اسکات از خون نوک انگشتی سنجیده شد. نتایج نشان داد قدرت پویا، سطح مقطع عضله ران و بازو، میزان مایعات بدن به حد معنا داری در گروه های تمرین و مقایسه به گروه کنترل افزایش یافت، اما تفاوت معنا داری میان گروه های تمرین دیده نشد. همچنین مقادیر لاکتات در هر دو مرحله، در مقایسه با مقادیر پایه در هر دو گروه در حد معنا داری افزایش داشت اما در گروه تمرینی ترای ست ۰ در حد معنا داری بیشتر از گروه ترای ست۱ بود.باتوجه نتایج به دست آمده، احتمالا تفاوتی میان فاصله های کوتاه استراحتی و عدم استراحت بین حرکات در سیستم های تمرینی متوالی مانند ترای ست در مدت زمان شش هفته و سازگاری های هایپرتروفیایی وجود ندارد. ظاهرا، دلیل هایپرتروفی عضله اسکلتی در پاسخ به تمرین مقاومتی احتمالا، به صورت نسبی ریشه در هایپرتروفی سارکوپلاسمی و هایپرتروفی میوفیبرلی دارد و با افزایش سطح مقطع عضله، افزایش آب کل بدن و آب درون سلولی، قدرت بیشینه پویا عضله افزایش خواهد یافت. با وجود این، میزان تفاوت های نسبی احتمالا تحت تاثیر پروتکل های تمرین با حجم و شدت های متفاوت خواهد بود و پروتکل های تمرین با حجم زیاد، با افزایش هایپرتروفی سارکوپلاسمی بیشتر همراه اند. هایپرتروفی سارکوپلاسمی را می توان فرآیند مورد نیازی برای افزایش هایپرتروفی میوفیبریلار دانست. به علاوه با وجود تاثیر زیاد استرس سوخت و سازی بر هایپرتروفی، احتمالا استرس سوخت و سازی متوسط تا زیاد ساز و کار اصلی کسب هایپرتروفی در مدت زمان ۶ هفته نیست و برای مقایسه تفاوت ها به مطالعات زیادتری نیاز است.