نقش میانجی رفتار اجتماعی در رابطه بین استراتژی مدیریت استعداد و عملکرد شغلی مدیران باشگاه های بدن سازی استان خوزستان

سال انتشار: 1403
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 46

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

BNSAD01_021

تاریخ نمایه سازی: 24 دی 1403

چکیده مقاله:

هدف از این پژوهش نقش میانجی رفتار اجتماعی در رابطه بین استراتژی مدیریت استعداد و عملکرد شغلی مدیران باشگاه های بدن سازی استان خوزستان بود. روش پژوهش از نوع توصیفی- همبستگی بوده و به روش میدانی جمع آوری شد. جامعه آماری این تحقیق شامل تمامی مدیران باشگاه های بدن سازی خصوصی و دولتی استان خوزستان که تعداد آنها ۲۲۰ باشگاه می باشد که بر اساس جدول مورگان و روش نمونه گیری به صورت خوشه ای چند مرحله ای در گام نخست و تصادفی در گام دوم، ۱۴۰ مدیر بعنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار تحقیق شامل پرسشنامه رفتار اجتماعی ایگرس و همکاران (۲۰۱۸)، پرسشنامه استراتژی مدیریت استعداد میرزایی (۱۳۸۷) و پرسشنامه استاندارد عملکرد شغلی پاترسون (۱۹۹۰) می باشد. برای اطمینان از روایی پرسشنامه ها، بعد از تدوین آن ها از نظرات و راهنمایی های استادان صاحب نظر در علم مدیریت ورزش استفاده شد و نظرات آن ها در پرسش نامه نهایی لحاظ گردید. برای اطمینان از پایایی پرسشنامه ها ۳۰ نسخه آن در مطالعه مقدماتی بر روی نمونه که به طور کاملا تصادفی انتخاب شده بود، توزیع شد و ضریب آلفای کرونباخ برای پرسشنامه رفتار اجتماعی (۰/۸۲=α)، پرسشنامه استراتژی مدیریت استعداد (۰/۸۹=α) و پرسشنامه عملکرد شغلی (۰/۸۷=α) به دست آمد. داده­ها به وسیله آزمون­های کلوموگروف اسمیرنف، آزمون تی، تحلیل کوواریانس و آزمون تحلیل رگرسیون تک و چند متغیره و آزمون تحلیل عاملی تاییدی مورد تحلیل قرار گرفتند. یافته های پژوهش نشان داد که بین استراتژی مدیریت استعداد با عملکرد شغلی و رفتار اجتماعی و همچنین بین علکرد شغلی و رفتار اجتماعی در مدیران باشگاه های ورزشی رابطه معناداری وجود دارد. بر اساس نتایج، لازم است تا با توجه به اثر معنی­دار آموزش رفتار اجتماعی بر مدیریت استعداد و عملکرد شغلی در مدیران، زمینه ارتقای عملکرد آنان را فراهم و در توسعه ورزش و تربیت بدنی در جامعه اثرات مفیدی را ایجاد نمود. بنابراین اینگونه می توان نتیجه گرفت هنگامی که مدیران از رفتار اجتماعی مطلوب استفاده می کنند، نزدیکی و صمیمیت، تعهد، حمایت و همکاری بین مربیان و ورزشکاران افزایش می یابد؛ بنابراین پیشنهاد می­شود که مربیان و مدیران به دنبال بهبود ارتباط خود با ورزشکارانشان باشند.

نویسندگان

محمد سیاوشی

استادیار مدیریت ورزشی، گروه تربیت بدنی دانشگاه پیام نور، تهران، ایران

اعظم یوسفی

کارشناسی ارشد مدیریت ورزشی، آموزش و پرورش، شوشتر، ایران

جواد قربانی

کارشناسی ارشد مدیریت ورزشی، آموزش و پرورش، خواف، ایران