اثر بخشی آموزش اختصاصی سازی خاطرات بر حافظه سرگذشتی، تفکر رویدادی آینده نگر و حل مساله اجتماعی زنان مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس

مقدمه: مالتیپل اسکلروزیس یک بیماری خود ایمنی سیستم اعصاب مرکزی است که تظاهرات بالینی متعددی دارد. این پژوهش با هدف بررسی اثر بخشی آموزش اختصاصی سازی خاطرات بر حافظه سرگذشتی، تفکر رویدادی آینده نگر و حل مساله اجتماعی زنان مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس انجام شد. روش کار: پژوهش به صورت نیمه تجربی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل همراه با دوره پیگیری یک ماهه انجام شد. جامعه آماری کلیه زنان مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس عضو انجمن ام.اس شهر اراک بودند که ۲۸ نفر به روش نمونه گیری مبتنی بر هدف انتخاب و به صورت تصادفی در گروه آموزش اختصاصی سازی خاطرات و کنترل (دو گروه ۱۴ نفر) گمارش شدند. افراد گروه آزمون بصورت گروهی هفته ای یکبار بمدت ۸۰ دقیقه (طی ۶ جلسه) تحت آموزش قرار گرفتند. داده ها توسط آزمونهای حافظه سرگذشتی ویلیامز و برودبنت (۱۹۸۶)، تفکر رویدادی آینده نگر هالفورد (۲۰۱۸) و حل مساله اجتماعی دزوریلا و همکاران (۲۰۰۲) جمع آوری شده و با استفاده از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر به کمک نرم­افزار SPSS-۲۴ تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: بین میانگین نمرات پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری متغیر ها تفاوت معنادار وجود دارد (۰۰۱/۰p<). همچنین اثر تعاملی برای حافظه سرگذشتی (۶۸/۶۱ =F )، تفکر رویدادی آینده نگر (۸۹/۴۵ =F ) و حل مساله اجتماعی (۷۸/۲۹ =F) می باشد (۰۰۱/۰p<). نتیجه گیری: باتوجه به اثربخشی اختصاصی سازی خاطرات بر حافظه سرگذشتی، تفکر رویدادی آینده نگر و حل مساله اجتماعی زنان مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس، استفاده از این روش درمانی جهت بهبود نارسائی های شناختی در زنان مبتلا به ام.اس پیشنهاد می گردد.

کلیدواژه ها:

Memory Specificity Training ، Autobiographical Memory ، Episodic Future Thinking ، Social Problem Solving ، Multiple Sclerosis ، اختصاصی سازی خاطرات ، حافظه سرگذشتی ، تفکر رویدادی آینده نگر ، حل مساله اجتماعی ، مالتیپل اسکلروزیس