شیوع هیمنولپیس نانا در مراجعه کنندگان به مراکز درمانی ایرانشهر، جنوب شرقی ایران، ۱۳۹۹ تا ۱۴۰۰

سابقه و هدف: هیمنولپیس نانا یکی از شایع ترین انگل های روده ای انسان به ویژه در کودکان بوده، و تهدیدی برای سلامت عمومی در جوامع فقیر در جنوب شرقی ایران قلمداد می شود. مطالعه حاضر با هدف تعیین شیوع هیمنولپیازیس و عوامل خطر مرتبط در افراد بدون علامت و مبتلایان به گاستروانتریت در ایرانشهر، انجام پذیرفت. مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی- مقطعی، بر روی ۱۷۴۵۵ نفر بیماران سرپایی و بستری مبتلا به گاستروانتریت مراجعه کننده به مراکز درمانی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی ایرانشهر، انجام شد. مطالعه بین فروردین ماه ۱۳۹۹ تا اسفند ماه ۱۴۰۰ طی پاندمی کرونا انجام گرفت و از روش گسترش مستقیم مرطوب میکروسکوپی برای تشخیص تخم انگل در نمونه های مدفوعی تازه استفاده گردید. شدت ارتباط بین هیمنولپیازیس و فاکتورهای خطر مرتبط توسط مدل رگرسیون لجستیک دو جمله ای مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: شیوع کلی هیمنولپیازیس ۰/۲۸ درصد برآورد گردید. بالاترین میزان آلودگی مربوط به مراجعه کنندگان به بیمارستان ایران (۰/۳۷ درصد)، آزمایشگاه مرجع بالینی (۰/۲۴ درصد) و بیمارستان خاتم الانبیاء (ص) (۰/۱۶ درصد) بود. داشتن اسهال به طور معنی داری با احتمال وجود هیمنولپیازیس مرتبط بود (نسبت شانس تعدیل شده: ۳۱/۳ ؛ ۹۵ درصد فاصله اطمینان: ۱۱/۶ تا ۸۴/۴ ؛ ۰/۰۰۰=P). نرخ شیوع عفونت طی دوره ۲۰۲۱-۲۰۲۰ به طور معنی داری بیش تر بود (نسبت شانس تعدیل شده: ۲/۷۴ ؛ ۹۵ درصد فاصله اطمینان: ۱/۴۹ تا ۵/۰۲ ؛ ۰/۰۰۱=P). هم چنین، بین نرخ شیوع عفونت و مرکز درمانی مورد مراجعه ارتباط معنی داری وجود داشت (نسبت شانس تعدیل شده: ۰/۱۷ ؛ ۹۵ درصد فاصله اطمینان: ۰/۰۸ تا ۰/۳۵ ؛ ۰/۰۰۰=P). استنتاج: هیمنولپیازیس در ایرانشهر شایع است. داشتن اسهال و نیز نوع مرکز درمانی مورد مراجعه میزان شیوع هیمنولپیازیس را تحت تاثیر قرار می دهند. به علاوه، شیوع عفونت در طول دوره پاندمی کرونا سیر نزولی داشت که نشان می دهد اقداماتی نظیر خدمات مراقبت های بهداشتی، آموزش بهداشت، و بهداشت محیط، بر کاهش شیوع عفونت تاثیر دارند.

کلیدواژه ها:

Hymenolepis nana ، prevalence ، risk factors ، Iranshahr ، هیمنولپیس نانا ، شیوع ، فاکتورهای خطر ، ایرانشهر