گونه شناسی الگوهای حیاط مرکزی در خانه های سنتی اصفهان

گونه شناسی از دیرباز برای دسته بندی و تفکیک در علوم مختلف بکار گرفته می شده است . در معماری از گونه شناسی می توان در راستای دستیابی به الگوهای مناسب طراحی استفاده نمود. هدف از این پژوهش دستیابی به الگویی امروزی با توجه به ویژگی ها و شاخصه های حیاط مرکزی ، متناسب با شرایط روز جامعه و ویژگی های فرهنگی اجتماعی و اقتصادی می باشد. از مطالعات کتابخانه ای جهت گردآوری شاخص های نهایی پژوهش بهره برده و سپس شاخص ها از طریق مطالعات میدانی بر نمونه های مورد نظر( خانه های تاریخی شهر اصفهان) مورد بررسی قرار می گیرد . با عنایت به هدف پژوهش که ارائه الگویی نو از حیاط مرکزی متناسب با شرایط حال حاضر است ، پژوهش از نوع کاربردی می باشد. ماهیت پژوهش نیز از نوع پیمایشی است . با توجه به ویژگی های حیاط مرکزی و کاربرد آن در انطباق دادن معماری با اقلیم مرکزی در ایران و همینطور عنایت به بحث اقتصادی ، می توان از موارد مشابه و موجود حال حاضر آن برای برطرف ساختن نیاز انسان به فضایی باز و سبز در خانه ، پاسخ داد. این موارد مشابه را می توان شامل فضاهایی مانند پاسیو، وید، آتریوم ها، اسکای لایت ها و بام سبز در طبقات دانست . با توجه به نتایج حاصله از این پژوهش و کشیدگی غالب حیاط مرکزی در محور شمالی -جنوبی ، می توان این شکل و فرم دهی را در طراحی فضاهای مذبور مورد استفاده قرار داد.

کلیدواژه ها:

گونه شناسی ، حیاط مرکزی ، خانه ء سنتی ، اصفهان