ارتباط فرم شهری و الگوی کاربری زمین با آلودگی هوای شهری تبریز

آلودگی هوا و تاثیرات نامطلوب آلودگیهای ناشی از احتراق سوخت های فسیلی در سکونتگاههای شهری از جمله مسائل مهم زیست محیطی کلانشهرهاست که توجه به راهکارهای کاهش میزان آلودگی هوا در شهرها لازم است . تجربیات جهانی نشان داده است که شاخصهای فرم شهری یکی از مهمترین عوامل تاثیر گذار بر میزان آلودگی هوا و مصرف انرژی در شهر هستند. از این روی توجه به فرم شهر، نقشی مهم درچشم انداز بلند مدت شهرها در جهت کیفیت هوای مطلوبتر، ایفا می -کند.پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر روش توصیفی - تحلیلی است . به منظور جمع آوری داده و اطلاعات مورد نیاز از روش کتابخانه ای و اسنادی استفاده شده است . درجهت تجزیه و تحلیل دادهها و پاسخگویی به سوالات پژوهش از تکنیک آماره موران در محیط نرم افزار gis استفاده شد. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد وضعیت آلودگی هوای شهر تبریز از نظر عناصر آلوده کننده هوا یعنی دی اکسید گوگرد، دی اکسید نیتروژن، مونوکسید کربن در نیمه دوم سال بیشتر از نیمه اول سال است به گونه ای که از میان ایستگاههای پایش هوا ایستگاه میدان دارای بیشترین تعداد آلودگی هوا بود. همچنین نتایج حاصل از بررسی ارتباط فرم شهری و الگوی کاربری زمین با آلودگی هوا نشان داد که فرم شهری و کاربری زمین بر آلودگی هوا تاثیرگذار است .

کلیدواژه ها:

فرم شهری ، کاربری زمین ، آلودگی هوای شهری ، تبریز