بازاتصال اکولوژیکی شهر تبریز به دشت تبریز با رویکرد شهرسازی منظر: کشاورزی شهری و پارک زیست محیطی صنعتی

توسعه پایدار شهری بهعنوان یک ی از چالش های اصلی جوامع معاصر، نیازمند رویکردهای نوین برای بهبود کیفیت محیط زیست و ارتقای زندگی شهری است . این مطالعه به بررسی نقش پارکهای صنعتی و کشاورزی در ایجاد پیوستگی فضایی و احیای اراضی قهوهای اطراف شهرها می پردازد. با توجه به تهدیدات ناشی از توسعه ناپایدار و آلودگی های محیطی ، تبدیل شهرکهای صنعتی به پارکهای زیست محیطی صنعتی به عنوان راهکاری موثر برای ایجاد تعادل میان فعالیت های صنعتی و حفظ محیط زیست مطرح می شود. پارکهای کشاورزی نیز به عنوان فضایی برای تولید مواد غذایی در کنار فعالیت های صنعتی می توانند به بهبود کیفیت زندگی شهری و پایداری اجتماعی و اقتصادی کمک کنند. این مقاله به تحلیل چالش های پیش روی اراضی سبز شهری و تاثیرات مثبت احیای اراضی قهوهای در ایجاد شبکه های سبزیکپارچه می پردازد. نتایج نشان می دهند که ایجاد پیوستگی در شبکه های سبز می تواند به افزایش تنوع زیستی ، کاهش آلودگی و ارتقاء کیفیت منظر شهری منجر شود. با تمرکز بر نحوه به کارگیری طراحی شهری با رویکرد شهرسازی منظر برای اتصال دوباره فضاهای انقطاعیافته در مناطق ۴ و ۶ تبریز، این تحقیق به بررسی تفکیک فیزیکی کاربری اراضی کشاورزی ناشی از فعالیت های صنعتی می پردازد که منجر به از بین رفتن پیوندهای بصری ، اجتماعی و اقتصادی شده است . بررسی فرصت ها و چالش های مرتبط با ادغام پارکهای کشاورزی و صنعتی از طریق پارکهای زیست محیطی صنعتی می تواند راه حلی برای کاهش تهدیدات زیست محیطی ، افزایش انسجام فضایی و ایجاد شبکه های سبزیکپارچه در نظر گرفته شود. این پژوهش با هدف شناسایی راهکارهای موثر برای تقویت ارتباطات فضاهای منقطع ، از روش تحقیق توصیفی -تحلیلی و پیمایشی استفاده می کند. نتایج به دست آمده نشان می دهند که اجرای راهکارهای پیشنهادی می تواند به بهبود کیفیت زندگی شهری و حفظ منابع طبیعی در این مناطق کمک کند و به عنوان الگوی راهبردی برای بازآفرینی فضایی و اجتماعی در مناطق مشابه عمل نماید.

کلیدواژه ها:

شهرسازی منظر ، پارک کشاورزی ، پارک زیست محیطی صنعتی ، اراضی قهوه ای