ارزیابی سرزندگی اجتماعی با رویکرد مقایسه ای در بافت های قدیمی ،جدید و سکونتگاه غیررسمی نمونه موردی : محلات قطارچیان،شالمان ونایسر

سرزندگی شهری به مفهومی دیگر احیا، تجدید؛ حیات یا عبارت دیگر آن زنده شدن شهر است . در بافت های قدیمی شهری ، مفهوم سرزندگی در توسعه شهری به مفهوم رشد کمی عناصر کالبدی شهر برای اسکان جمعیت و ارتقای کیفیت زندگی ، در قالب طرحهای توسعه بافت های قدیمی رخ میدهند. سرزندگی یک اصطلاح کلی است ؛ و مفاهیم دیگر آن بهسازی ، نوسازی ، بازسازی ، توانمندسازی و روانبخشی شهری را شامل می شود. ارزیابی سرزندگی اجتماعی با رویکرد مقایسه ای در بافت های قدیمی ،جدید و سکونتگاههای غیررسمی سنندج است . در این پژوهش ، محلات قطارچیان، شالمان و نایسر به عنوان محیطی برای انجام پژوهش در نظر گرفته شده است . درپژوهش مورد نظر از روش تحقیق کیفی و کمی استفاده شده است . بدین منظور بعد از بررسی کلی مبانی نظری و همچنین موضوع پروژه وارتباط تنگاتنگ آن با موضوع و معرفی ویژگی های آن،به یافته های حاصل از پژوهش تجزیه وتحلیل داده های گردآوری و همچنین توسط پرسشنامه استاندارد اقدام شده است . بدین منظور، جهت درجه اهمیت شاخص ها ازنظرکارشناسان و ساکنان پروژه از روش تحلیل سلسله مراتبی و با استفاده از نرم افزارExpert choice و جهت تحلیل داده های حاصل از پیمایش آن از نرم افزار SPSS.۲۶ وExcel استفاده گردیده است . براساس تحلیل از آن مقایسه زوجی شاخص ها و اهمیت آنها نتایج حاصل از آزمون تی تک نمونه ای نشان داد که میانگین عوامل و متغیرها در محلات قطارچیان،شالمان و نایسر از حد متوسط پایین تر و اختلاف معنا داری با آن دارد .و با وجود اینکه هریک از متغیرها در ازیابی وتحلیل موثر بوده و نقش دارند اما هریک دارای میزان اهمیت متفاوتی در مقایسه با سایر متغیرها هستند. در نتیجه می توان گفت بررسی وتصمیم گیری براساس یک عامل همیشه کارساز نبوده و درنظر گرفتن مجموعه عوامل با توجه به اهمیت هریک از آنها، منجر به تحلیل و تصمیم گیری بهتری می گردد.

کلیدواژه ها:

سرزندگی شهری ، انسجام اجتماعی ، سکونتگاهغیررسمی ، بافت قدیمی ، بافت جدید شهری