روشهای مدیریت و استفاده مجدد از آلایندههای نوظهور با تاکید بر پسماندهای دارویی

پسماندهای دارویی به دلیل ماندگاری ، زیست فعالی و شیوع گسترده در اکوسیستم ها به یک نگرانی زیست محیطی مهم تبدیل شده اند. این ترکیبات از طریق مسیرهای متعددی از جمله دفع داروهای متابولیزه نشده، دفع نادرست داروهای مصرف نشده و پساب های صنعت داروسازی وارد محیط می شوند. اثرات زیست محیطی باقیمانده های دارویی در اکوسیستم های آبی بارزتر است ، جایی که حتی مقادیر کمی از داروها مانند هورمون ها، آنتی بیوتیک ها و داروهای ضد افسردگی می توانند رفتار، فیزیولوژی و سیستم تولیدمثلی گونه های آبزی را مختل کنند. در اکوسیستم های زمینی ، بقایای دارویی ممکن است در خاک و گیاهان انباشته شوند، جوامع میکروبی را تغییر داده و وارد زنجیره غذایی می شوند و خطرات بالقوه ای برای حیوانات و انسان ها به همراه دارند. بیش از ۳۰۰۰ ماده مختلف در داروهای مدرن از جمله مسکن ها، آنتی بیوتیک ها، داروهای ضد بارداری و بسیاری از داروهای دیگر استفاده می شود. از این رو، شناخت ویژگی ها و روشهای تصفیه فاضلاب دارویی (PWW) حائز اهمیت است ، زیرا دفع PWW خام باعث ایجاد مشکلات انسانی و زیست محیطی جبران ناپذیری می شود. با توجه به دانش فعلی ، روشهای کاربردی مختلفی برای حذف یا کاهش داروها در فرآیند تصفیه فاضلاب دارویی مورد بررسی قرار گرفته است ، که از آن جمله می توان به راکتور لجن بی هوازی با جریان رو به بالا (UASB)، فیلتراسیون کربن از طریق کربن فعال، بیوراکتور غشایی (MBR)، پاکسازی زیستی میکروجلبکی ، راکتور سطحی بدون اشعه ماوراء بنفش (UV-FSR) و فتوکاتالیزور خورشیدی یا فریوکسالات اشاره کرد. راندمان حذف این روشها برای اکسیژن مورد نیاز شیمیایی (COD)، اکسیژن مورد نیاز بیوشیمیایی (BOD)، کل مواد جامد معلق (TSS) و کل مواد جامد محلول (TDS) در PWW بین ۲۰ تا ۹۵ درصد می باشد. بنابراین با توجه به ناکافی بودن منابع آب، شناخت و توسعه روشهایی برای تصفیه پسابهای دارویی به عنوان بخشی از روشهای مدیریتی آب و پساب یک امر ضروری است .

کلیدواژه ها:

پسماند دارویی ، مشکلات محیط زیستی ، استفاده مجدد ، فناوری های تصفیه