تبیین تاثیر اصول طراحی معماری بیوفیلیک بر کیفیت فضاهای عمومی شهری: مطالعه ای بر تعامل بین انسان و محیط

مقدمه /بیان مساله : در دهه های اخیر، رشد شهرنشینی و کاهش ارتباط انسان با طبیعت ، کیفیت محیط های شهری را تحت تاثیر قرار داده است . اصول معماری بیوفیلیک ، با ادغام عناصر طبیعی در طراحی فضاهای عمومی شهری ، فرصتی نوین برای ارتقای تعامل انسان با محیط و افزایش کیفیت فضاها ارائه می دهد. بااین حال، شواهد محدود و پراکندهای درباره تاثیر واقعی این اصول بر فضاهای عمومی شهری وجود دارد، که ضرورت بررسی این موضوع را دوچندان می کند.اهداف: پژوهش حاضر باهدف تبیین تاثیر اصول طراحی معماری بیوفیلیک بر کیفیت فضاهای عمومی شهری انجام شده است . این تحقیق به ویژه بر نقش این اصول در افزایش تعامل بین انسان و محیط در فضاهای عمومی تمرکز دارد.روش تحقیق : این مطالعه به روش توصیفی -تحلیلی انجام شده است . ابتدا به واکاوی مفاهیم نظری مرتبط با معماری بیوفیلیک و کیفیت فضاهای عمومی پرداخته شده و سپس ، نمونه هایی از فضاهای عمومی شهری با رویکرد بیوفیلیک بررسی شده است . ابزار گردآوری دادهها شامل تحلیل محتوای اسنادی بوده و برای تحلیل دادهها از روشهای کیفی و مقایسه تطبیقی استفاده شده است .یافته ها: نتایج نشان می دهد که استفادهاز اصول معماری بیوفیلیک ، به مانند دسترسی بصری و فیزیکی به عناصر طبیعی ، بهرهگیری از الگوهای طبیعی در طراحی ، و توجه به تنوع زیستی ، تاثیر قابل توجهی در ارتقای کیفیت فضاهای عمومی شهری دارد. این اصول موجب افزایش حس تعلق ، بهبود تعاملات اجتماعی ، و کاهش استرس در استفاده کنندگان شده و بر بهرهوری محیط های شهری تاثیر مثبت داشته اند.نتیجه گیری :یافته های این پژوهش نشان می دهد که طراحی فضاهای عمومی شهری براساس اصول معماری بیوفیلیک نه تنها کیفیت محیط های شهری را ارتقاء می بخشد، بلکه تعامل پایدار بین انسان و محیط را نیز تقویت می کند. به کارگیری این اصول می تواند به ایجاد فضاهایی پایدار، دلپذیر و انسانی تر در شهرهای آینده منجر شود. ازاین رو، ادغام رویکردهای بیوفیلیک در سیاست های طراحی و برنامه ریزی شهری توصیه می شود.

کلیدواژه ها:

ارتباط انسان با طبیعت ، محیط های شهری ، اصول معماری بیوفیلیک ، کیفیت فضاهای عمومی شهری .