تحولات نماسازی در ایران (دوره قاجار و پهلوی در شهر تبریز)

ایران سرزمینی است کهن ، با پیشینه تاریخی کهن و ارزشمند و تاثیر بر عرصه های مختلف هنر و معماری که نشان از هنر و فرهنگ تمدن مهم و ارزشمند است .بازتاب این تمدن در روند پیوسته ملایم و استواری در بستر زمانی شکل گرفته است که دگرگونی هایی را در طی سالیان سال و دورههای مختلف به صورت کم وبیش انجامگرفته است . با ظهور مدرنیته در ایران شاهد دگرگونی در معماری ایرانی شدهایم نگرشهای مدرنیته در زمینه های فرهنگی اجتماعی از جمله معماری را تحت تاثیر خود قرار داده است . نداشتن درک صحیح و عمیق از معماری هم خوان با مدرنیته و استفاده نا به جای سبک های معماری چه در مقیاس کلان و چه در مقیاس بزرگ باعث گسست معماری و سنت مدرن شده است و معماری شهری امروزی را به چالش شده است . ساختار بصری سیمای شهرها هرچند ظاهر جزئی از اجزای تشکیل دهنده و سطحی ترین عنصر ساختار فضایی آن شهر است ؛ ولی از سوی دیگر بارزترین وجه کالبد اجتماعی ، اقتصادی ، سیاسی و فرهنگی ساکنان شهر است که بیشترین تعامل و ارتباط را برقرار می کنند.نماسازی و نمای شهری همواره در فرایند طراحی معماری مقوله ای مهم به حساب می آید علاوه بر این نمایکی از شاخص های مهم ارتباط بصری مردم و کیفیت شهری بوده است طراحان و مدیران شهری به منظور باززندهسازی جایگاه سیمای شهری با ارائه راهکارهای و گامهایی اساسی به گونه ای موثر به حفظ هویت شهری ایرانی انجام داده است .در حال حاضر باتوجه به اهمیت بالای نما در شهر و نیاز جامعه مهندسان، طراحان و مجریان به مبانی و ضوابط نما باید توجه ویژهای به این مقوله شود.درکل شهرسازی و معماری ایرانی دچار دگرگونی سبکی شده است که باعث دوری از هویت ایرانی سیمای شهر شده است .در این راستا این پژوهش سعی بر این دارد که شروع این تحولات را شناسایی کند و دلایلی که این گرایش که باعثناخالصی در معماری ایرانی شده است بررس کند و دلایل تداوم این معماری بیگانه برای معماری ایران را نیز مورد پژوهشقرار دهد.

کلیدواژه ها:

تحولات نما ، نماسازی ، ایران ، تبریز قاجار ، پهلوی